Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez PDF Oku indir
Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez kitabını araştırdık. Ayrıca Sevil Atasoy tarafından kaleme alınan Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez kitap özetinin yanı sıra, Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez pdf oku, Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez yandex, Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez e-kitap pdf, Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez PDF Drive, Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Sevil Atasoy – Her Çikolata Yenmez PDF indir Oku
Dostlarım ve yayınevim, artık bir polisiye roman yazmam gerektiğine inanıyorlar. Ben ise hâlâ önceden üç kez olduğu gibi gerçek suç öykülerini ve adli bilimlerin değişik alanlarındaki denemelerimi sizlerle paylaşarak, ömrümün tam yarışım verdiğim bu gizemli dünyayı tanıtmakta ısrar istiyorum. Gerçi bizlerin yaşadığı, polisiye film ve dizilerde izlediklerinize pek benzemez. Üç-beş kişiyle yürütülen soruşturmalar yoktur, birkaç günde aydınlatılabilen cinayetler azdır. Hele bırakın oto boyası, lastik izi, cam, ayakkabı tabanı, mürekkep, patlayıcı veritabanlarını, ulusal düzeyde bir DNA veritabanı bile olmayan ülkede çalışıyorsanız, faili meçhulleriniz de çoktur. Bir biyokimyacı olarak, adli bilimlerin gizemli dünyasına adımımı attığım 1980’lerden bu yana, suçla mücadele tekniklerinde başdöndürücü gelişmeler oldu. Elbette Türkiye’de de çok şey değişti. 1980’li senelerda elimde bir cam şişe, şişenin içinde özel olarak yetiştirilmiş altın değerinde yüzlerce sirke sineğiyle Almanya’nın Erlangen Üniversitesi’nden Adli Tıp Kurumu Kimya Dairesi’ne dönmüştüm. Artık, ölülerin iç organ parçalarında bi hayli hızlı, kolay ve ucuz bir yöntemle zehir aramak için sineklerden medet umulmuyor. Babalığın belirlenmesi için, önce çocuk, ana ve baba olduğu söylenen erkeğin kan grupları inceleniyor, erkeğe “baba olabilir” denirse, erkekle çocuk çok sayıda doktorun önüne oturtularak, kulaklarına, el ve ayak parmaklarına bakılıyordu. Benziyorlarsa, erkeğe daha kuvvetli biçimde “baba olabilir” deniyordu. Bu da gerilerde kaldı. Türkiye, ağır ağır görgü tanıklığını bir yana bırakıyor. “Ben yaptım” diyenlere fazla kıymet vermiyor. Bilimsel delillerden suçluya gitmek, ülkenin her yerinde, her zaman uygulanamasa da, yetkililerin çok fazla yinelediği bir hedef.
Türkiye’nin gerek polis, gerekse jandarma olay yeri inceleme birimleri ve kriminal laboratuvarları, sayıca az olmakla birlikte, gelişmiş ülkelerin araç-gereç donanımına sahip. Buralarda çalışan uzman kişiler, yine sayıca az olsalar da, bilgi ve becerilerinden kuşku yok. Bütün bu gelişmelere rağmen, aydınlatamadığımız suçlar, delil yetersizliğinden salıvermek zorunda kaldığımız suçlular ve haksız yere mahkûm ettiklerimiz var. Tıpkı dünyanın bütün diğer ülkelerinde olduğu gibi. Çünkü, şu aralar Kanal D’de sunduğum “Kanıt” adlı dizinin her bölümünü kapatırken tekrarladığım biçimde, kusursuz cinayet yoktur. Ama tarih boyunca kusurlu polisler, kriminalistler, savcılar, avukatlar, doktorlar olmuştur. Daha da ötesi, düne kadar güvenerek uygulanan, mahkûmiyetlere, hatta idamlara dayanak oluşturmuş bazı incelemelere, hiç de güvenilemeyeceği ortaya çıkmıştır. Eğer bu mesleğin bir profesyoneli iseniz, hangi yöntemlerden söz ettiğimi biliyorsunuz. Eğer ceza adalet sistemiyle doğrudan veya dolaylı olarak ilişkili iseniz, bu durumu tahmin etmişsinizdir. Eğer adli bilimlere ilgi duyan bir vatandaşsanız, elinizdeki kitabın sayfalarım çevirdikçe, durumu keşfedeceksiniz. Amerikalı siyahi sporcu O. J. Simpson’un 1995 senesinde görülen ceza davası aracılığıyla, olay yeri inceleme ve DNA analizlerine özen gösterilmediğinde, iki birinin hunharca katledilmesinden sorumlu tutulan birinin beraat edebileceğini öğrendik. 191 birinin can verdiği 2004 Madrid terör saldırısında, parmak izi karşı karşıya geldirmalarında FBI’ın bile hata yapabildiğini gördük. Münevver Karabulut cinayeti, otopsi masasından ceset üzerine sperm bulaşabileceğini, Mustafa Çelik cinayeti, ısırık izine dayalı olarak bir birinin mahkûm edilemeyeceğini ispatladı.
Bazı öyküler, benzeri hataların yol açtığı onarılmaz yaralarla alakalı. Misal verilecek olursa “Ölüler konuşamaz”, haksız yere suçlanan bir bilim adamının intiharım, “Karısını öldürdü diye doktoru astılar”, idamından 98 yıl sonra aklanan bir doktoru, “Sacco ile Vanzetti” üzerinden 84 yıl geçmesine rağmen hâla tartışılan iki idamı anlatıyor. “Beni siz gömdünüz yine siz kurtardınız’ın ise yaşamımda çok değişik bir yeri var. Suçsuz olduğu halde, bir görgü tarağı ve iki saç teliyle iki kez müebbet hapse mahkûm olan Dwain Allen Dail ile tanışmamın öyküsü. Allen’i, ömrünün 18 yılını haksız yere geçirdiği cezaevinden çıkgit gide artanlar, Barry Scheck ve Peter Neufeld adlı iki hukuk profesörü. 1992 senesinde New York Yeshiva Üniversitesi Benjamin N. Cardozo Hukuk Fakültesi’nde başlattıkları Masumiyet Projesi’ni, onlardan altı yıl kadar soma, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü’nde yürütmeye başladım. Bugünlerde çok sayıda adli bilimci ve hukukçuyla birlikte bu hizmeti üniversiteden bağımsız olarak sürdürüyorum. Bu yazıların hemen tamamım, Birleşmiş Milletler’deki görevim sebebiyle olduğum ülkelerin otel odalarında kaleme aldım. Vaktin hep gece ve benim hep yalnız olmamdan mıdır nedir, bazıları içinizi karartabilir. Size anlatacaklarımın içinde keyif alacağınız müthiş başarı öyküleri de var tabi ki. Bu kitaba admı veren “Her çikolata yenmez”de, bir kepek tanesinden DNA elde eden moleküler biyologu kutlayacak, “Balıkların içinde Rolex’li bir ceset’teki otopsi teknisyeninin dikkatine hayran kalacak, “Olay yeri incelemesi ne kadar sürmeli?”deki iki kadın polisin sabrına şaşacak, tanınmış polis müdürü sevgili Dr. Henry Lee, “Tevfik’lerin sabun kokan halısı”na yanağını dayadığında, şapkanızı çıkartacaksınız. Bunun yanı sıra, dolunayın suça etkisinden tutun da, aşkın insana neler yaptırdığına, Mata Hari’den Fa’afafine’lere kadar ilginizi çekeceğini düşündüğüm bir çok konuya yer verdim. Mekong Nehri kıyılarından Gobi Çölü’ne, Abu Dabi’den Guadalajara’ya, yaşamın her noktasına dokunan adli bilimler dünyasındaki yolculuğunuzdan keyif almanızı dilerim.
Sevil Atasoy İstanbul, Ocak 2011
