Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı PDF Oku indir
Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı kitabını araştırdık. Ayrıca Kemal Arkun tarafından kaleme alınan Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı kitap özetinin yanı sıra, Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı pdf oku, Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı yandex, Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı e-kitap pdf, Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı PDF Drive, Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Kemal Arkun – Yeniçeri Ocağı PDF indir Oku
Sırpsındığı Zaferi sultana ulaştığı zaman Sultan Murat dergâhta yer alıyor, hocalarla Şehzade Halil’in evlilik işlerini konuşuyorlardı. Sultan Murat, – Ey kardeşim, dedi. Senin evliliğin hayırlı bir iş olacak ki, bir zafer müjdesiyle birlikte oldu. Hayırlı olsun. Şimdi ne diyorum biliyor musunuz? İsterim ki başkentimiz bundan böyle Edirne olsun ve senin düğününü de orada yapalım. Şehzade Halil ilk defa gülümsedi. – Siz nasıl uygun görürseniz, diyebildi. Sırpsındığı Zaferi’nden sonra, Osmanlı Devleti’nin başkenti Bursa’dan Edirne’ye nakledilerek, şehirde camiler, mescitler, medreseler, kültürel ve sosyal müesseselerin tesisine başlandı. İslâmi ilim ve sanat eserleriyle süslenen Edirne, Kostantiniyye yolunun açılmasına vesile olacaktı. Osmanlı iskân siyaseti takip edilerek Anadolu’dan bölgeye göçürülen Müslüman Türklerle, Balkanlar şenlendirildi. Osmanlı’nın herkese hak ve adalet dağıtan adil idaresi ve hayır müessesesi tesis edildi. Edirne’yi başkent yaparak buradan Kostantiniyye ve Avrupa fethini planlamayı düşünen Murad-ı Hüdavendigâr ile ilgili Bizanslı devlet adamlarının görüşleri şöyleydi: Sultan Murat yaşamında çok tehlikeler atlatmış, bir çok hayırlı işler görmüş, Rumeli ve Anadolu’da otuz yediden ziyade büyük ve zor harpleri idare ederek daima muzaffer olmuştur. Düşmana yerini terk ettiği ve arka çevirdiği asla görülmemiştir. İşlerini güzel tanzim ile münasip vakitte menfaatlerini elde etmesini bilirdi. Askerlerini bir müddet istirahat ettirmeyi arzu ettiği zamanlarda bile o vaktini avla geçirir, istirahat nedir bilmezdi.
Bu hususta dedelerini geçmişti. Gençliğinde olduğu gibi yaşlılığında da, çalışkanlığını, çeviklik ve cesareti ile sertliğini kaybetmemiştir. Her şeyden evvel iyice düşünür, maksat ve meramını temin için hiçbir şeyi ihmal etmez ve unutmazdı. Herkesi adıyla çağırmak âdetiydi. Harbe girileceği zaman askerini münasip bir nutukla cesaretlendirir ve yapılan en ufak yanlış hareketleri dahi müsamahasız ve şiddetle cezalandırırdı. Dediği söze riayet ve hürmet etmekte başta gelen hükümdarlardandı. Aleyhine çalışanlar, elinden kurtulamamıştı. Murat Han, maiyetini heybet ve şiddetiyle titretirdi. Bunun yanında, onlara hiçbir kumandanın gösteremeyeceği yumuşaklık, şefkat ve muhabbetle muamele ederdi. Bizanslı devlet erkânı ve aydınların ile ilgili yukarıdaki kelimeleri söylediği Sultan Murat Han’ın Kostantiniyye’yi fethedeceğine de inanmışlar, eğer onu öldürerek yok etmezlerse, Kostantiniyye’nin elden gideceğine kanaat getirmişlerdi. Murat Han onlara göre öyle tılsımlı biriydi ki, onun adaletinden Hıristiyanlar da emin olup, onun idaresi altında yaşamayı yeğliyorlardı. KUYUMCU SULTAN MURAT Murad-ı Hüdavendigâr bizzat kendisi boş durmayı sevmediği gibi, boş duranları da sevmezdi. Sarayda kendisine tahsis ettiği bir iş yerinde, boş zamanlarını kuyumculuk yaparak değerlendirirdi. Altına şekil vererek, nadide eserler üreten padişahın yanında çalışan çırakları da vardı. Sultan Murat Han’ın gene altına şekil vermeye çalıştığı bir gün, bir devlet meselesinin halli için yanına gelen veziri Osman Paşa şöyle sormuştu: – Sultanım! Devletin hazinesi sizin hazinenizdir, niçin böyle uğraşıp kendinize zahmet verirsiniz? Sultan Murat, bu saf vezire şu tarihi cevabı vermişti: – Bre ne yabane söylersin? Niye boş konuşursun? Devletin hazinesi, milletin ihtiyacı içindir.
O bizim şahsi hazinemiz değildir. Oranın hesabını vermek kolay değil. Sonra Allah’a şükür sıhhatim, sağlığım yerinde. Zamanım da var. Niye çalışmayayım? İnsan her zaman çalışmalıdır. Boş duranı ne Allah, ne de kulları sever. Alın teri dökülerek kazanılan para daha lezzetlidir. Bu para helaldir. Tadı, beti ve bereketi olur. Hele otur şöyle biraz, Deyip ona yer gösterdi. Vezir biraz korkar gibi oldu. Sultan Murat onun durumunu anlayıp, – Korkma, dedi. Seni imtihan edecek değilim. Ama şunu bilmiş ol ki, devletimin piçinde kimsenin gözü olmaya… Orada tüyü bitmemiş yetimin hakkı mevcuttur. Kim ki oradan alın teri olmadan bir kuruş menfaat umar, bu onun sonu olur.
Sonra vezir efendi şunu unutma ki, devletimiz ne kadar zengin olursa, milletimiz o kadar kuvvetli olur. Ama millet zengin olur da devlet yoksul olursa o devlet yıkılmaya mahkûmdur. Bir baba düşün, on çocuğuna bakar, besler de on çocuk bir babaya bakamazlar. Hani bu şuna benziyor, baba çocuklarına bağlar bağışlamış da, çocukları babalarına bir salkım üzüm vermemişler. Şimdi anladın mı niçin çalıştığımı? – Anladım efendim. Üzüm yemek için bağın sahibi olmak lazımmış. Sultan Murat vezirinin sırtını sıvazladı ve, Aferin benim vezirime. Şayet devlet işlerinden boş zamanın kalırsa sen yine de devlet işleriyle meşgul ol. Benim gibi sakın başka işlere kafa yormayasın. Devlet işi boş bırakmaya gelmez. Ama bizler işleri siz değerli okurlarımıza devrettiğimiz için bu işleri yapmaya fırsat buluyoruz. Bize devletin hazinesini harcama yetkisi mevcuttur. Yoksa harca yetkisi yoktur. Bizler devletimizin bekası için veririz, ama alırken kılı kırk yararız. Burayı da anladın mı? Vezir güldü.
– Sultanım, dedi. Hani bizi imtihan yapmayacaktınız.Şu sorduklarınız ahiret sorularındandır. Bu sefer de sultan gülümsedi. – Bravo, dedi. Bu işi anladığına sevindim. O zaman hazineyi iyi idare et! Her önüne gelene paralarımızı saçma! Son soru, çalışanın dostu kimdir? – Allahü tealadır sultanım. Sultan bu cevaba bayıldı. Kesesinden bir altın çıkarıp vezire uzattı. Vezir dedi ki: -Tamam. Bu altını gönül rahatlığı ile alıyorum. Bu alın terinizin karşılığıdır. Şayet hazineden alınız demiş olsaydınız, sizi ikazrdım. – Böyle vezirler olduğu müddetçe bu devlet batmaz.
