Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) PDF Oku indir
Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) kitabını araştırdık. Ayrıca Kolektif tarafından kaleme alınan Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) kitap özetinin yanı sıra, Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) pdf oku, Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) yandex, Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) e-kitap pdf, Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) PDF Drive, Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) PDF indir Oku
BİRİNCİ KISIM – Mükellefiyet BİRİNCİ BÖLÜM – Konu ve Mükellefler Madde 1 – Verginin konusu (1) Aşağıda sayılan kurumların kazançları, kurumlar vergisine tâbidir: a) Sermaye şirketleri. b) Kooperatifler. c) İktisadî kamu kuruluşları. ç) Dernek yahut vakıflara ait iktisadî işletmeler. d) İş ortaklıkları. (2) Kurum kazancı, gelir vergisinin konusuna giren gelir unsurlarından meydana gelir. Madde 2 – Mükellefler (1) Sermaye şirketleri: 29/6/1956 tarihli ve 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu hükümlerine göre kurulmuş olan anonim, limited ve sermayesi paylara bölünmüş komandit şirketler ile benzer nitelikteki yabancı kurumlar sermaye şirketidir. Bu Kanunun uygulanmasında, Sermaye Piyasası Kurulunun düzenleme ve denetimine tâbi fonlar ile bu fonlara benzer yabancı fonlar sermaye şirketi sayılır. (2) Kooperatifler: 24/4/1969 tarihli ve 1163 sayılı Kooperatifler Kanununa yahut özel kanunlarına göre kurulan kooperatifler ile benzer nitelikteki yabancı kooperatifleri ifade eder. (3) İktisadî kamu kuruluşları: Devlete, il özel idarelerine, belediyelere, diğer kamu idarelerine ve kuruluşlarına ait yahut bağlı olup, faaliyetleri devamlı bulunan ve birinci ve ikinci fıkralar dışında kalan ticarî, sınaî ve ziraî işletmeler iktisadî kamu kuruluşudur. (4) Yabancı devletlere, yabancı kamu idare ve kuruluşlarına ait yahut bağlı olup, bu maddenin birinci ve ikinci fıkraları dışında kalan ticarî, sınaî ve ziraî işletmeler, iktisadî kamu kuruluşu gibi değerlendirilir. (5) Dernek yahut vakıflara ait iktisadî işletmeler: Dernek yahut vakıflara ait yahut bağlı olup faaliyetleri devamlı bulunan ve bu maddenin birinci ve ikinci fıkraları dışında kalan ticarî, sınaî ve ziraî işletmeler ile benzer nitelikteki yabancı işletmeler, dernek yahut vakıfların iktisadî işletmeleridir. Bu Kanunun uygulanmasında sendikalar dernek; cemaatler ise vakıf sayılır. (6) İktisadî kamu kuruluşları ile dernek yahut vakıflara ait iktisadî işletmelerin kazanç amacı gütmemeleri, faaliyetlerinin kanunla verilmiş görevler içinde bulunması, tüzel kişiliklerinin olmaması, bağımsız muhasebelerinin ve kendilerine ayrılmış sermayelerinin yahut iş yerlerinin bulunmaması mükellefiyetlerini etkilemez. Mal yahut hizmet bedelinin yalnızca maliyeti karşılayacak kadar olması, kâr edilmemesi yahut kârın kuruluş amaçlarına tahsis edilmesi bunların iktisadî niteliğini değiştirmez.
(7) İş ortaklıkları: Yukarıdaki fıkralarda yazılı kurumların kendi aralarında yahut şahıs ortaklıkları veya gerçek bireylerle, belli bir işin birlikte yapılmasını ortaklaşa yüklenmek ve kazancını paylaşmak maksadıyla kurdukları ortaklıklardan bu biçimde mükellefiyet tesis edilmesini talep edenler iş ortaklıklarıdır. Bunların tüzel kişiliklerinin olmaması mükellefiyetlerini etkilemez. Madde 3 – Tam ve dar mükellefiyet (1) Tam mükellefiyet: Kanunun 1 inci maddesinde sayılı kurumlardan kanunî yahut iş merkezi Türkiye’de bulunanlar, gerek Türkiye içinde gerekse Türkiye dışında elde ettikleri kazançların tamamı üzerinden vergilendirilirler. (2) Dar mükellefiyet: Kanunun 1 inci maddesinde sayılı kurumlardan kanunî ve iş merkezlerinin her ikisi de Türkiye’de bulunmayanlar, yalnızca Türkiye’de elde ettikleri kazançları üzerinden vergilendirilirler. (3) Dar mükellefiyette kurum kazancı, aşağıdaki kazanç ve iratlardan meydana gelir: a) 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu hükümlerine uygun Türkiye’de iş yeri olan yahut daimî temsilci bulunduran yabancı kurumlar tarafından bu yerlerde yahut bu temsilciler vasıtasıyla yapılan işlerden elde edilen ticarî kazançlar (Bu şartları taşısalar bile kurumların ihraç edilmek üzere Türkiye’de satın aldıkları malları Türkiye’de satmaksızın yabancı ülkelere göndermelerinden doğan kazançlar, Türkiye’de elde edilmiş sayılmaz. Türkiye’de satmaktan maksat, alıcı yahut satıcının veya her ikisinin Türkiye’de olması yahut satış anlaşmasinin Türkiye’de yapılmasıdır.). b) Türkiye’de bulunan ziraî işletmeden elde edilen kazançlar. c) Türkiye’de elde edilen serbest meslek kazançları. ç) Taşınır ve taşınmazlar ile hakların Türkiye’de kiralanmasından elde edilen iratlar. d) Türkiye’de elde edilen menkul sermaye iratları. e) Türkiye’de elde edilen diğer kazanç ve iratlar. (4) Bu maddede gösterilen kazanç yahut iratlar ile gelir unsurlarının Türkiye’de elde edilmesi ve Türkiye’de daimî temsilci bulundurulması konularında, 31/12/1960 tarihli ve 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun alakalı hükümleri uygulanır. (5) Kanunî merkez: Vergiye tâbi kurumların kuruluş kanunlarında, tüzüklerinde, ana statülerinde yahut anlaşmalerinde gösterilen merkezdir. (6) İş merkezi: İş yönünden işlemlerin fiilen toplandığı ve yönetildiği merkezdir.
Vergi Kanunları – Kurumlar Vergisi Kanunu (5520) PDF indir Tıklayın
