Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler PDF Oku indir
Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler kitabını araştırdık. Ayrıca Amin Maalouf tarafından kaleme alınan Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler kitap özetinin yanı sıra, Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler pdf oku, Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler yandex, Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler e-kitap pdf, Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler PDF Drive, Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Amin Maalouf – Ölümcül Kimlikler PDF indir Oku
1976’da Lübnan’ı terk edip Fransa’ya yerleştiğimden beri, son derece iyi niyetli olarak, kendimi “daha çok Fransız” mı, yoksa “daha çok Lübnanlı” mı hissettiğim ne kadar çok sorulmuştur bana. Cevabım hiç değişmez: “Her ikisi de!” Herhangi bir denge veya haktanırlık endişesi yüzünden değil, ama cevabım farklı olsaydı, yalan söylemiş olurdum. Beni bir başkası değil de ben yapan şey, bu biçimde iki ülkenin, iki üç dilin, birden fazla kültür geleneğinin sınırında bulunuşumdur. Benim kimliğimi tanımlayan da tam anlamıyla budur. Kendimden bir parçayı kesip atmış olsaydım, daha mı gerçek olurdum? Yani bana soru soranlara sabırla Lübnan’da dünyaya geldiğumu, yirmi yedi yaşına kadar orada yaşadığımı, Arapçanın anadilim olduğunu, Dumas ve Dickens’i, Güliver’in Seyahatlerini ilk kez Arapça çevirisinden keşfettiğimi ve çocukluğun ilk sevinçlerini atalarımın köyü olan dağ köyümde tattığımı, ilerde romanlarımda esinleneceğim bazı öyküleri orada dinlediğimi açıklıyorum. Bunu nasıl unutabilirim? Bunlardan nasıl olur da kopabili-rim? Ama öte yandan, yirmi iki yıldan beri Fransa topraklarında yaşamaktayım, onun suyunu ve şarabını içiyorum, ellerim her gün onun o eski taşlarını okşamakta, kitaplarımı onun diliyle yazıyorum, o artık benim için asla yabancı bir ülke olamaz. Yani, yarı Fransız, yarı Lübnanlı mı? Hiç de değil! Kimlik bölmelere ayrılamaz, o ne yarımlardan meydana gelir, ne üçte birlerden, ne de kuşatılmış diyarlardan. Benim bir çok kimliğim yok, bir kişiden diğerine asla aynı olmayan özel bir “dozda” onu şekillendiren bütün öğelerden oluşmuş tek bir kimliğim var. Bazı zaman, bin bir ayrıntıya girerek tam anlamıyla hangi nedenlerle aidiyetlerimin tümünü dolu dolu istediğimi açıkladığımda, biri yanıma gelerek elini omzuma koyup mırıldanıyor: “Böyle konuşmakta haklısınız, ama içinizin derinliğinde ne hissediyorsunuz?” Bu ısrarcı sorgulama beni uzun zaman gülümsetmiştir. Bugün buna gülümsemiyorum artık. Çünkü bu bana insanlarda pek yaygın ve benim gözümde tehlikeli bir bakış açısının ortaya konuluşu gibi geliyor. Bana “içimin derinliğinde” ne olduğum sorulduğunda, bunda herkesin “içinin derinliğinde” ağır basan tek bir aidiyetin, bir bakıma “birinin derin gerçekliğinin”, doğarken ebediyen tespit edilen ve artık değişmeyecek olan”öz”ünün var olduğu inanışı yatıyor; adeta geri kalanın, bütün geri kalanın -özgür insan olarak katettiği yolun, benimsediği inanışların, tercihlerin, kendine özel duygusallığının, yakınlıklarının, sonuçta yaşamının- hiçbir önemi yokmuş gibi. Bugün çok sık yapıldığı üzere, çağdaşlarımız “kimliklerini vurgulamaya” yöneltildiğinde, bununla onlara söylenmek istenen, içlerindeki, çoğu zaman dinsel veya ulusal veya ırkçı veya etnik nitelikteki sözümona temel aidiyete dönmeleri ve bunu gururla ötekilerin suratına çarpmaları gerektiğidir.
