Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe PDF Oku indir

Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe kitabını araştırdık. Ayrıca Pierre Hadot tarafından kaleme alınan Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe kitap özetinin yanı sıra, Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe pdf oku, Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe yandex, Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe e-kitap pdf, Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe PDF Drive, Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.

Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe PDF indir Oku

Michel Foucault’nun bana ilk defa Pierre Hadot’dan bahsettiği anı çok iyi hatırlıyorum. O sırada ne kadar hevesli olduğunu görmüş olsam bile, kendisine hiç de antik felsefe uzmanı olmadığımı ve bu alanda macera aramadığımı söyledim. Pierre Hadot’yu okumaya bi hayli geç, Michel Foucault’nun ölümünden sonra başladım. Anında altüst olmuştum, yalnızca ϐilolojik ve tarihsel açıdan kusursuz bir bilginin meyvesi olan metin yorumlarının kesinliği ve açıklığıyla değil, bilhassa denemelerinde ve kitaplarında satır aralarında rastladığım felsefe görüşü ile. Pierre Hadot’nun çağımızın en büyük antik düşünce tarihçilerinden biri olduğu kuşku götürmez; en azından büyük bir ϐilozof olduğu da. Buna ikna olmak için eserinin tümünü incelemek yeterli gelmektedir. Bu kitap, Exercices spirituels etphilosophie antique, daha şimdiden bir klasiktir ve diğer tüm hakiki klasikler gibi güncelliğini muhafaza etmektedir. P. Hadot’nun ruhani alıştırmalar nosyonunu, neden antik felsefe kavramının kılavuzu yaptığını daha iyi açıklamak için nosyonun birkaç açısını aydınlığa kavuşturmak isterim. P. Hadot her zaman, ruhani alıştırmalar nosyonu keşϐinin, harϐi harϐine edebi bir soruna bağlı olduğunu söylerdi: Bazı ϐilozoϐların görünürdeki tutarsızlıklarını nasıl açıklamalı? Odžrnek alınacak yeni bir ruhanilik çeşidi aramaktan öte, P. Hadot’nun meydan okumak istediği, antik ϐilozoϐların sözde tutarsızlığının tarihsel açıdan durağan temasıydı. Onu “Antikçağ felseϐi eserlerin, bir sistemi gözler önüne sermek için değil, lakin bir şekilleme [formation] etkisi yaratmak için meydana getirilmiş olduğu ϐikrine” sevk eden bu araştırmadır: Filozof, belli bir mizaca tabi olmaları için okuyucularının ve dinleyicilerinin zihinlerini çalıştırmalarını sağlar.” {1} Demek oluyor ki zihinleri bilgi sahibi olmanızıtense [informer] onları şekillendirmek [former], üzerinde ruhani alıştırmaların temellendiği platformdur. O halde P.

Hadot’da, metin okumalarının, durmaksızın doğrulanan önemli bir yer tuttuğuna şaşırmayacağız: Okumak, ruhani bir alıştırmadır, ve okumayı öğrenmeliyiz, yani “dertlerimizi bırakmalı, onlardan kurtulmalı, tekrar kendimize gelmeli, ustalık ve özgünlük arayışlarımızı bir yana bırakmalı, mülayim bir biçimde düşünmeli, kafamızda ince eleyip sık dokumalı, metinlerin bizimle konuşmasına izin vermeliyiz” (“Ruhani Alıştırmalar”). Bu bakımdan, Hadot’nun “Ruhani alıştırmalar” bölümünü sonuca bağlamak için seçtiği Goethe’nin olağanüstü alıntısı üzerine yoğunlaşacağız: “Inǚ sanlar okumayı öğrenmenin nasıl bir zamana ve çabaya mal olduğunu bilmez. Bunu yapmam kırk iki yılımı aldı, hâlâda başarıp başarmadığımı söylemeye muktedir değilim” (“Ruhani Alıştırmalar”). Okumak, kendinin bir dönüşümü ve şekillenmesi faaliyetidir ve P. Hadot’yu takiben ruhani alıştırmaların, varlığımızın belli bir alanıyla sınırlı olmadığını, çok geniş bir kapsamı olduğunu ve günlük yaşamımıza nüfuz ettiğini unutmayacağız. “Ruhani alıştırmalar” ifadesinde hem “alıştırma” nosyonunu hem de “ruhani” teriminin anlamını göz önünde bulundurmak gerekir. Ruhani alıştırmalar yalnızca önermesel ve kavramsal düzeyde işlemez. Bize burada önerilen yeni bir metaϐizik teori değildir, zira ruhani alıştırmalar tam anlamıyla alıştırmalardır, yani bir pratik, bir faaliyet, kendi üzerine bir çalışma, başka bir tabirle bir kendilik çilesidir. {2} Ruhani alıştırmalar, deneyimimizin bir parçasıdır; “deneyimlenmiş”lerdir. Udžstelik, P. Hadot “ruhani” kelimesini “dini” veya “teolojik” anlamda, ruhani alıştırmanın yalnızca çok ayrı bir tipi olan dini alıştırmalar için kullanmaz. Odžyleyse, neden “ruhani” kelimesi? Diğer sıfatları eledikten sonra P. Hadot nihayet bu alıştırmaları “ruhani” olarak nitelendirmeyi tercih etti; gerçekten de, “zihinsel alıştırmalar” yahut “ahlaki alıştırmalar”, anlamın yoğunluğunu fakat kısmen karşılar – “zihinsel” sözcüğü bu alıştırmaların tüm açılarını kapsamaz ve “ahlaki” bir iyi davranış kuralı olduğuna dair yanlış izlenim verebilir.

(“Antik Ruhani Alıştırmalar ve Hıristiyan Felsefe”). Antik felsefe “ruhani alıştırmadır, çünkü bir yaşam tarzı, bir yaşam şekili, bir yaşam tercihidir” {3} ; yaşam şeklimizi, dünyada olma tarzımızı amacında olan varoluşsal bir değere sahip olduklarından ötürübu alıştırmalar, bunun yanı sıra “varoluşsaldır” diyebilsek bile, dünyada yeni bir yönelimin, bir dönüşümün, kendi kendinin başkalaşımını gerektiren bir yönelimin ayrılmaz bir parçasıdırlar.

Bu, aslında, ruhani alıştırmaların pratik ve varoluşsal boyutlarını görülmektediran bir ayrımdır. Felsefeye göre söylem ve felsefenin aslı içindeki stoacı ayrımdan yola çıkarak P. Hadot bu ayrımı, “Antikçağda ‘felsefe’ fenomenini daha genel bir biçimde tanımlamak” {5} için kullanabileceğimizi gösterir. Stoacılara göre, felseϐi söylem üç kısıma ayrılır: mantık, ϐizik ve etik; felsefeyi öğretmek söz konusu olduğunda sunmamız gereken, bir mantık teorisi, bir ϐizik teorisi ve bir etik teorisidir. Lakin stoacılar için –ve, bir manada, diğer antikçağ ϐilozoϐları için–, bu felseϐi söylem felsefenin aslı değildi. {6} Felsefe hiç de üç kısıma bölünmüş bir teori değildir; mantığı, ϐiziği ve etiği yaşamaktan ibaret tek bir eylemdir. Artık mantık, yani iyi konuşma ve iyi düşünme teorisi yapmıyor, ama iyi düşünüyor ve iyi söz ediyoruz; artık ϐiziksel dünya teorisi yapmıyor, ama kozmosu temaşa ediyoruz; artık ahlaki davranış teorisi yapmıyor, ama doğru ve adil davranıyoruz” (“Yaşam Tarzı Olarak Felsefe”). Başka bir tabirle, “felsefe, ϐiili, somut, yaşanmış alıştırma, mantık, etik ve fizik pratiği idi.

” {7} Ve P. Hadot bu düşüncesi şöyle özetler: Felsefe üzerine söylemler felsefe değildir […]. Felsefe teorileri, felseϐi yaşamın hizmetindedir […]. Felsefe kendini, Helenistik ve Romen dönemde, bir yaşam tarzı, bir yaşama sanatı, bir var olma şekili olarak takdim eder. İşin aslı, en azından Sokrates’ten beri antik felsefe bu karaktere sahip idi. Antik felsefe insana bir yaşam sanatı sunar. Bunun aksine modern felsefe kendini, uzman kişilera tahsis edilmiş teknik bir dilin inşası olarak takdim eder (“Yaşam Tarzı Olarak Felsefe”).

Pierre Hadot – Ruhani Araştırmalar ve Antik Felsefe PDF indir Tıklayın