Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan PDF Oku indir
Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan kitabını araştırdık. Ayrıca Nihat Behram tarafından kaleme alınan Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan kitap özetinin yanı sıra, Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan pdf oku, Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan yandex, Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan e-kitap pdf, Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan PDF Drive, Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Nihat Behram – Darağacında Üç Fidan PDF indir Oku
Deniz Gezmiş titredi- diye işten uzaklaştırılması, dönemin baskı ve sansürünün boyutları ile ilgili fikir verir. 1976 senesinin Mayıs’ında, üç gencin darağacında canverişlerinin dördüncü senesinde, bu sis perdesi – Darağacında Üç Fidan-ın yayımlanmasıyla aralandı. Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ın yaşamları, son günleri, son kelimeleri aynı kuşağın şair ve yazarı Nihat Behram’ın kaleminden kamuoyuna yansıdı. Bu yapıt aynı adla (Darağacında Üç Fidan) belgesel anlatı tarzında on sekiz gün süren bir dizi yazıdan sonra kitaplaştırılmıştır. Dizinin yayını boyunca hemen her gün ağır cezalık dava ve toplatma konusu edildiğini bunun yanı sıra bir not olarak düşmeliyiz. Kitaplaşan yapıt ağır baskılara uğradı. Yasaklandı; yedinci basımının kurşun dizgileri baskı makinesinden sökülerek el konuldu. 1980 Darbesi, kitap üzerindeki baskıyı daha da koyulaştırdı. Yazarı ile ilgiliki ağır ceza davaları sıkıyönetim mahkemelerine devredildi. 1980 senesinde yurtdışına çıkmak zorunda kalan yazar tam 17 yıl sürecek politik sürgün yaşamı yaşadı. Behram’ın bu yapıtı 1988 senesinde -Yürekleri Şafakta Kıvılcımlar-adıyla yeniden yayımlandı. Ama başına yine aynı şeyler geldi: Yasal dayanağa gerek görülmeksizin matbaa ve yayınevi baskınları, el koymalar. Bunun yanı sıra uzun süre verilen hukuk mücadelesiyle kitap ile ilgili beraat kararı çıktı. Nihat Behram 1996 senesinde 17 yıllık sürgün yaşamından sonra yurda döndü. Yazar kitap ile alakalı 16 yıl önce verilen tutuklama kararlarına dayanılarak gözaltına alındı, fakat beraat kararının ispatlanması sonucu serbest bırakıldı.
Öyküsünü kısaca anımsattığımız -Darağacında Üç Fidan-yine okurunun karşısında. Belgesel yönüyle yakın tarihimizin bir bölümü ile ilgili kamuoyunu bilgilendireceğine inandığımız bu kitap, ideolojik tasarımların dışında okura sunulmaktadır. Ülkeler çalkantılı senelerını, hukuku ve demokrasiyi gözeten, cürümleri, kışkırtmaları, yönlendirmeleri dışlayan sivil tarih belgeciliğiyle değerlendirerek aşarlar. Bu zamanda bizzat belgeler kadar, araştırmacı yazar emeğine dayanan belgesel anlatılar da ışık tutarlar. Kitabın kendi savaşını içeren belgelere dayalı yeni bölümüyle bir yayıncılık hizmeti verdiğimize inanıyoruz. Okurlar, yakın tarihimizin simgeleşmiş üç adının öyküsünü izleme hakkına sahiplerdir. Adnan Özer-Hasan Öztoprak UĞRUNDA ÖLÜME GİDİLEN ŞEY KENDİNİ KARANLIKTA BİR IŞIK GİBİ HİSSETTİRİR… Öyle bir an mevcuttur ki, bir can, bir duygunun simgesi olur. Bütünleşir o duyguyla. Anlamı derinleşir. Ölümle ikiye bölünmek istenen bir şeydir bu. Kimisi yaşatmanın saflarında kenetlenir, kimisi öldürmek için pusuya yatar; en karanlık yollarını arar can almanın. Tarih böyle oluşagelmiştir. Bir bakıma yaşama arzusuyla, ölümün çarpıştığı yerdir dünya. Toplum yasalarının anlamı da bunun içinde düğümlüdür. Kimisi o düğüm çözülmesin ister; kimisi çözülsün düğüm, toplum ferahlasın diye, can vermeyi göze alır… Sinsiliğin, çıkarın, acının, açlığın, acımasızlığın, korkaklığın, bencilliğin, açgözlülüğün, kalleşliğin, sömürünün… kolgezdiği bir dünya çapında her gün binlerce bebek doğmakta.
Şefkate, merhamete, doymaya muhtaç; çıkarsız, dürüst bir titreyiş taşıyan çocuklar. Ve onların büyük kesimini açlık beklemektedir; kalleşlikler, acılar, sömürü… Ve içlerinden bazıları düşünmeye başlar. Düşünür ve düşündükçe yiğitlenir, korkusuzlanır, bilinçlenir… Eğilir halkının acılarına. Umut verir. Halkın umudu bir nehre benzer. Ve o nehri besleyen sular mevcuttur. İşte ölüm arayıcılar, bu nehrin önü kesilsin. isterler; önü kesilen nehir derinleşir, taşar; kurusun isterler bu nehir, sularını gözbağında bulandırırlar, fakat bakarlar ki, dağ su olur, gözyaşı irileşir, dağlaşır; nehre doğru yuvarlanır. Dağ diplerinde ve dağ diplerini omuzlaya omuzlaya köpürür gider o nehir… Nice isimsiz yiğitler düşmüştür bu dövüşte. Ne var ki, çoğalan acının da bir taşma anı mevcuttur. Canlanır. Kimisi onun soluğu kesilsin ister, kimisi daha gür yaşasın diye canını canına, sesini sesine katar. O an, umudun hesap anıdır. Bir yanda halk mevcuttur; bir yanda halkın cevherine kök salmış asalaklar. Bir yanda halkla varolan duygular; öte yandan halkın duygularına kurulan pusu.
İnançları uğruna ölümün eşiğinde bükülmeden duranları, varolalı beri tanır dünyamız. Çünkü bazı ölüler dünyanındır. Hemen her ülkede yaşandı bu, yaşanıyor, daha kim bilir ne kadar yaşanacak. Bir zamanlar Sacco ile Vanzetti ölümün karşısında bekletildi. Dünyanın kılmıştı onları, yaşadıkları şey. Amerika’da elektrikli sandalyede can verdiler. Halkın sevgisi üstlerinden eksilmedi. Çoğaldılar. İspanya’da altı gencin dökülen kanı daha kurumadı. Onları da dünyanın kılmıştı simgeledikleri şey. Kurşuna dizildiler. Halkın bağlılığı varlıklarında dalgalandı. Milyonlarca basıldı fotoğrafları. Bir ucundan bir ucuna dünyaya uzanıp uyudular. Bilinir, nice isimsiz ölünün omuzlarında yükseldi Vietnam’da zafer.
Ve farklı zamanlarda tümünün adına dikilerek ölümün karşısında bazı isimler, simgesi oldu bu ülkenin. Genç elektrik işçisi Nguyen Van Troi bunlardan biriydi… Doğduğunda savaş vardı; ülkesi yağmalanıyordu. Ve yağmacılar yerli çeteleri dört bir yanı tutmuştu. Halkı senelerdır direnmekteydi emperyalizme ve uşaklarına karşı. Nguyen dünyaya baktıkça kendine geldi. Halkın saflarına katıldı. Amerika Savunma Bakanı McNamara’nın öldürülmesi görevini verdi ona mücadelesi. Girişimi başarısızlığa uğradı. Vietnam’daki azgın sömürgeci güçleri denetlemeye gelen McNamara, ölümden kıl payı kurtuldu. Nguyen yakalanmıştı. İşkencelerden geçirildi. Troi’nun devrimci bilinci, yurtsever hassaslığı, kararlılığı bir an bile geri basmadı. Üstelik halk düşmanlarının elinden kaçmak, mücadeleye katılmak için her fırsatı değerlendirdi. İki kez ellerinden sıyrıldı. Lakin ayağı kırılmış, başaramamıştı.
Yeni bir fırsatta yine kaçacağını söylemekten çekinmedi; bir de eylemlerinin suç değil, halkına bir borcu olduğunu dile getiriyordu. Bu iki sözden başka tek şey alamadılar ağzından. Kurşuna dizileceği günü beklemeye başladı. Yakalandığmda yirmi günlük karısı, pamuk işçisi Quyen, umut ışığının sönmemesini dileyen bir duyguyla, acı içinde Saygon sokaklarında dolaşırken, gazete satan çocukların birden parlayan çığlıklarıyla irkilmişti: -Son baskı, yazıyor… bir telefon konuşması bir yaşamı kurtarıyor…- Telefon Venezuellalı gerillalardan geliyordu. Yani dünyanın bir başka ucundan. Gerillalar kaçırdıkları bir Amerikalı albayın yaşamına karşılık, Nguyen’in yaşamını istiyorlardı. Yani Nguyen’in kişiliğinde umudu…
