Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri PDF Oku indir
Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri kitabını araştırdık. Ayrıca Jacques Derrida tarafından kaleme alınan Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri kitap özetinin yanı sıra, Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri pdf oku, Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri yandex, Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri e-kitap pdf, Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri PDF Drive, Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Jacques Derrida – Edebiyat Edimleri PDF indir Oku
Varlık deneyimi, ne az ne çok, metafiziğin kenarında, edebiyat belki de her şeyin kenarında durur, kendisi de dahil hemen hemen her şeyin ötesinde. Dünyadaki en enteresan şeydir bu, belki de dünya çapından daha enteresan ve bu yüzden bir tanımı yoksa, edebiyat adı altında ilan edilen ve reddedilen şey, başka herhangi bir söylemle tanımlanamaz. Jacques Derrida (S 50)1 Jacques Derrida’nın edebiyata doğrudan müdahalelerini bir araya getirmeyi amacında olan bu seçkiye editör Derek Attridge’in uygun gördüğü başlık, “Edebiyat Edimleri”, Hillis Miller’ın ifadesiyle “aynı anda hem edebiyatın gerçekleştirdiği edimleri hem de edebiyatı yaratan veya edebiyat üzerine yorumda bulunan edimleri isimlendirir”. 2 Derrida, farklı ilgi alanlarına başka birden fazla katkısı yanında, yirminci yüzyıl edebiyat teorisi ve eleşti, risinin mühim figürlerinden biridir ve kendisini kuşatan tartışmalar tipik bir biçimde tam da edebiyat sorusuna ve bu sorunun onun yazılarındaki yerine dayanır. Sadece felsefi perspektiften edebi teoriye katkıda bulunmakla kalmamış, bunun yanı sıra Mallarme, Poe, Melville, Joyce, Celan, Baudelaire, Ponge, Genet, Blanchot, Kafka, Proust gibi “majör yazarlar”ın veya Jos Joliet gibi “minör yazarlar”m orijinal ve ayrıntılı eleştirel okumalarını yapmıştır. Derrida’ya göre bu yazarlar, felsefi ve edebi sahnenin teorik altyapısını, geleneksel ortamını şorgulayan eleştirel bir edebiyat deneyimine kaydedilirler (S 44). Attridge’in de vurguladığı üzere, uylaşımsal ve kurumsal biçimde “edebi” olarak kategorize edilen, bunun yanı sıra bir biçimde edebiyatı “oynayan”, oyuna sokan, yasalarını kuran ve sorgulayan, bunun yanı sıra onayladıkları bu kurum ve bölümden içsel bir uzaklıkta faaliyet gösteren eserleri, edebiyat edimleridir -faaliyetleridir ve kayıtlarıdır. Derrida’nın onlara yanıtları da bu anlamların çoğuyla “edebiyat edimleri” olarak düşünülebilir (Ö xlii). Derrida kendi okuma edimiyle bu yazarların sahnesine girer, onların oyununu kendi yazma ediminde sahneler. Kendisini ilkin daima bir filozof olarak düşünse ve şüphesiz aslında daima bu ş ekilde hatırlanacak olsa bile3 Derrida’nın yazılarında edebiyat her yerdedir ve ismiyle özdeşleşen “yapıbozum” başından bu yana edebiyatla ilişkilidır. Yazılarıyla birden fazla karş ıtlığın (aynı/öteki, söz/yazı, içerisi/dışarısı, yaşam/ölüm, saygı/ihanet vb.) yanı sıra “edebiyat dedikleri şu enteresan kurum”a ve felsefe dedikleri normal varsayılan kuruma yerleşik yaklaşım tarzlarını değiştiren Derrida, kariyerinin daha başlarında felsefe ve edebiyat içinde karar verememiş, birini öteki için terk edememiş , bir tereddüt yaşamış görünür (S 36). Eserlerine genelde bakıldığında, “edebiyat nedir?” sorusuna en doğrudan yanıtları ve edebiyata ilişkin en açık tanımları, Sorbonne’ daki doktora tezi savunmasını içeren “Tez Zamanı”nda (“The Time of a Thesis: Punctuations”), Verili Zaman’ da (Given Time), “Çile” de (“Passions”), burada bir kısmı, derlenmiş olan Psike: Ötekinin İcadz’nda (Psyche: Invention of the Other) ve Derek Attridge’le “Edebiyat Dedikleri Şu Tuhaf Kurum” başlıklı şöyleşide yer alir. “Tez Zamanı”nda “benim en daimi ilgim, hatta diyebilirim ki, felsefi ilgimden önce gelen ilgim, edebiyata yöneliktir, edebi olarak adlandırılan o yazıma yöneliktir” (TTP 37), diyen Derrida, bunu doğrulamak için 1957′ de ilk doktora tezi konusunu “Edebi Nesnenin İdealliği” başlığıyla kaydettirdiğini belirtmiştir (TTP 36).4 Bu tezi asla yazmasa da edebiyat üzerine yazdığı her şeyin bu projeyi tamamlamaya yönelik olduğu5, hatta Rodolphe Gasche ‘nin ifadesiyle bu projenin, eserlerinin yalnızca felsefenin değil, bunun yanı sıra edebiyatın da kenarlarına yerleştirilmesi etkisine sahip olduğu söylenebilir.
6 Daha yakın zamanlı bir söyleşideki “yapıbozum . edebiyatla uzlaşmaktır” (DA 9) önesürümünün vurguladığı üzere, Derrida’nın düşüncesinde “edebiyat”ın konumu stratejik görünür ve yazılarının edebi olarak yorumlanmasından veya yapıbozumun edebi metinlere uygulanmasına yönelik bir dikkatten fazla bir şeyi talep eder. Her şeyden önce edebiyat sorusu veya kışkırtması Derridacı yapıbozumu meşgul eden bir dışsallık veya başkalık örneğidir: Felsefi metinleri okumaktan ve felsefi sorular ortaya koymaktan bir araya gelen çalışmalarımın alanının gereğince felsefi olduğundan emin değilim. Aslını söylemek gerekirse, giderek daha sistematik biçimde, kendisinden hareketle felsefeyi sorgulayacağım bir olmayanalan yahut felsefi-olmayan bir alan bulmaya çalıştım. Lakin felsefi-olmayan bir alan arayışı, felsefe zıtı bir tutum talep etmez. Temel sorum şudur: Orijinal bir tarzda kendisini soruşturabilmesi ve kendi üzerine düşünümde bulunabilmesi için felsefe esasen kendisine kendisinin ötekisi olarak hangi alandan yahut olmayan-alandan (non-lieu) görünebilir? (DO 140)
