Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 PDF Oku indir
Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 kitabını araştırdık. Ayrıca Hilmi Ziya Ülken tarafından kaleme alınan Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 kitap özetinin yanı sıra, Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 pdf oku, Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 yandex, Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 e-kitap pdf, Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 PDF Drive, Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Hilmi Ziya Ülken – Felsefeye Giriş – 1 PDF indir Oku
İnsan kendisi, âlem ve âlemin ötesi ile ilgili düşünmeye başlayalı beri felsefe mevcuttur. Bu düşüncenin varlık derecelerinden her birinde ayrı metot ve ölçülerle derinleşmesi, pratik ihtiyaçlarımıza kadar inmesi ilimleri doğurduğu için, felsefe ve ilimler birbirlerinin gelişmesine karşılıklı yardım etmişlerdir. Felsefe ilimlerin müşterek kaynağını teşkil ettiği için, ilimlerin gelişmesi de felsefi düşünceye daima yeni veriler getirmekten geri kalmamıştır. Böyle olduğu halde, yine de felsefe ve ilimler içinde çatışma, hele son yüzsenelerda, göze çarpmaktadır. Bu çatışma yalnız felsefeyle ilim içinde değil, akılla iman, âlemle âlemin ötesi, sonlu ile sonsuz, hasılı mahiyetçe birbirine irca (indirgenmez) edilmez görünen bütün sahalar içinde mevcuttur. İlim çoktan beri kendi sağlamlığını ve nesnelliğini, hükümlerine bütün bireylerin katılmalarında bulmakta, felsefeyi de çatışık görüşlere ulaştığı için boşuna bir zihin işleyişi saymakta idi. Halbuki felsefenin çatışan görüşleri, aslında, ilmin emeklediği devre ait verilerden doğmuş olduğu gibi, bugün de yine teknik sahadaki büyük başarıları ile gururlanan ilmin verilerine dayanmaktadır. Mesela unsurların birleşmesi ile mi bütüne varılmaktadır; yoksa bütün parçalar üzerinde, onlara indirgenemez yeni bir şey midir? Âlemi umumi mekanizm ile mi açıklamalı, yoksa orada her şey gayelere göre mi düzenlenmiştir? Bu sorular felsefeyi olduğu kadar ve aynı özenle ilimleri de meşgul etmektedir. Onlar karşısında yalnız psikoloji ve biyoloji değil, bizzat madde ilimleri de alakasız kalamıyorlar. Hele bugün, katilik ve müspetlik yönünden bütün bilgilere örnek vazifesini görmek iddiasında olan fizikte cisimcikle dalganın, sürekli olarak ile süreksizin, determinizm ile indeterminizmin ne kadar iç içe girdiklerini, ilmin pratik sahasına nüfuz eden bitmez tükenmez münakaşalar doğurduklarını gördükten sonra, Descartes ilminin ideali olan mekanizm ve determinizm şeklindeki açık ve seçik görüşe katılmanın kuvvetliğü daha çok kendini belirtmektedir. İnsan zihni pratik sahanın biraz üzerinde bu fikir çatışmaları ile karşılaşalı beri onu hal için büyük cehdler sarf etmiştir ve etmektedir. Aristoteles’ten gelen felsefe, çelişmeleri çözme gayreti gibi anlaşıldıkça, mantığın bütün problemleri çözecek kudretine tabi ki güvenilecekti. Böyle bir anlayış içinde aklın halledemediği hiçbir problem olmamak lazım gelir. Lakin modern felsefe ve ilim içinde de canlanan bu görüş, eskiden ve bugün kavranmaz Varlık’ın mukavemetlerine uğramıştır. Acaba bu çatışık problemler zihnin icadı mıdır? Eğer böyleyse, onları akıl yürütmelerle halledebilmeli değil miyiz? Aksi halde, varlığın akılla nüfuz edilmez mahiyetine başka yollardan yaklaşmak gerekmez mi? Bu düşünce insanları eskiden beri mysticisme’e, akılda bulamadığı cevabı imanda aramaya sevk etmiştir.
Bilme yerine geçen bir inanma ile insan kanacak mıdır? Mademki bu çatışmalar bütün varlık derecelerinde meydana çıkıyor, öyleyse nasıl olur da her sahaya nüfuz eden ve bilginin yerini alan inanmaveyayanabiliriz? Aklın bu çıkmazları aşmak için başka bir mantığı, zıtları kuşatan, terkip eden bir mantığı yok mudur? Bu düşünceler mantığın kendi temellerini sarsarak, mahiyetine aykırı bir yola girmesine kadar varabilirdi. Halbuki ilim daima aynı kaidelere göre, aynı mantıki düşünce içinde gelişmiyor mu? Zaten bilgiler de mantıki sistemleşme meziyeti ile övünmüyor mu? Bu takdirde, farklıin şıklarından biri yahut öteki lehine sistemleşen, bir değil birkaç ilmin olması gerekmez mi? Nitekim felsefede bitmez tükenmez münakaşa konusu olan bu çatışık yolların ilme her zaman, dün de bugün de nüfuz etmiş olduğunu görmemeye imkân yoktur. Mantıkçı buna şöyle yanıt verebilir: bu çelişik manzaralar zihnin icadı olan dedüktif-farazi sistemlerdir. Onları farazi olarak kabul ettiğimiz zaman, bütün hüküm yürütmelerimiz doğru, gerçeğe uygun olacaktır. Çünkü bunlardan pratik neticeler elde ediyoruz.
