V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 PDF Oku indir
V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 PDF Oku indir, e-kitap sitemizde V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 kitabını araştırdık. Ayrıca S. KovalevV. Diakov tarafından kaleme alınan V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 kitap özetinin yanı sıra, V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 pdf oku, V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 yandex, V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 e-kitap pdf, V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 PDF Drive, V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
V. Diakov, S. Kovalev – İlkçağ Tarihi 1 PDF indir Oku
İlkel topluluk düzeni. Tarihin ilk bölümü ilkel topluluk düzeninin doğuşunu, gelişmesini ve ortadan kalkışını inceler. Bu deyimle biz, ilk insan toplumlarının ortaya çıkışından ilk devletlerin kuruluşuna kadar geçen uzun bir zaman dilimini adlandırıyoruz. Sınıflı (köleci, feodal, kapitalist) toplumun tarihinin beş bin yıllık bir zaman dilimini biraz aşmasına karşılık, ilkel topluluk düzeni yüz binlerce yıl yaşamıştır. İlkel topluluk düzeninin belirleyici özellikleri nelerdir? İlkel toplumda üretim ilişkileri, başta toprak olmak üzere, üretim araçlarının ortak mülkiyetine dayanmaktaydı. Bunun nedeni de gerekli varoluş olanaklarını bireylerin tek başlarına elde etmelerine izin vermeyen üretim güçlerinin düşük düzeyiydi. İnsanlar birlikte yaşamak ve çalışmak zorundaydılar ve bu ortaklaşa çalışma da üretim araçlarının ve emeğin ürünlerinin ortaklaşa mülkiyetine yol açıyordu. İnsanların özel mülkiyeti, insanın insan tarafından sömürülmesi ve sınıflar yönünde hiçbir düşünce söz konusu değildi. İlkel topluluk düzeni, insanlık tarihinin bir evrensel evresidir. Bunun anlamı şudur: Her halk (ulus) bu evreden geçmek zorunda kalmıştır, sınıflı toplum durumu bir başlangıç olmayıp ilkel topluluk düzeninin yıkıntıları üzerine kurulmuş bir düzendir. İlkel toplumun tarihi çok eski zamanları içerir ve bu dönemin incelenmesi, insanın kökeni, dinin doğuşu, sanatların ve bilimlerin ortaya çıkışı, sınıfların ve devletin oluşumu gibi çok mühim poblemlerin aydınlatılmasını sağlar. İnsanlığın aştığı o güç yolu, atalarımızın doğa karşısında verdiği kahramanca savaşımı inceler. Her tarih gibi ilkel toplumun tarihi de bir bilimdir: Konusu ise ilkel topluluk düzeninin evrim yasalarıdır. Ve biz, bu yasaları, diyalektik ve tarihsel materyalizm aracılığıyla anlayabiliriz. Marksizmin kurucuları bir çok yapıtlarında ilkel toplum tarihinin poblemleri üzerinde durmuşlardır.
Marx ve Engels, toplumsal çalışmalarının daha başlarında, 1845-1846 senelerında kaleme aldıkları Alman İdeolojisi’nde, insan toplumunun başlangıcında, insanlar avcılık, balıkçılık, tarım ve ilkel hayvancılıkla geçindikleri sırada, egemen düzenin [boy (tribü)] mülkiyeti, ortaklaşa mülkiyet olduğunu belirtirler. Kapital, Anti-Dühring ve öteki yapıtları ile bunun yanı sıra Marx ve Engels’in mektupları, ilkel topluluk düzeninin çeşitli poblemlerina ilişkin çok kıymetli açıklamalar içerirler. Engels 1876’ya doğru, insanın ortaya çıkışının karmaşık sürecinin bilimsel ve maddeci açıklamasını veren Maymunun İnsana Dönüşümünde Emeğin Rolü adlı kitabını yazdı. Burjuva bilimi 1880 senelerına doğru bol miktarda belge toplamıştı; Marx ve Engels bu belgeleri tekrar gözden geçirerek, ilkel toplumun tarihi ile ilgili bir bireşim (sentez) yapıtı hazırlamaya giriştiler. Bu işi ilkin, Amerikalı büyük bilgin L.H.Morgan’ın bir kitabının bölümlerini inceleyip yorumlayan Marx başlattı. Marx’ın ölümünden sonra, bu çalışmaları Engels sürdürdü ve bittirdi; 1884 senesinde mühim bir yapıt paylaştı: Ailenin, Özel Mülkiyetin ve Devletin Kökeni. Engels bu kitabında, bir çok olgulara dayanarak, ilkel toplumun evriminin temel yasalarını görülmektedirır ve bu dönemin eksiksiz bir ilk tarihini verir. Marx ve Engels, karşı-bilimsel kuramları eleştirmek ve ilkel toplumun evrim yasalarını açıklamakla yetinmezler; bunun yanı sıra, sınıflar gibi, özel mülkiyet ve devlet gibi kurumların kalıcı değil geçici detaya sahip olduklarını gösterirler. İlkel toplumun bilim çalışmaları Lenin tarafından derinleştirildi. İlkel topluluk düzeninin temel ayrıntı kısmına ilişkin mühim açıklamaları, “Halkın Dostları” Kimdir ve Sosyal-Demokratlara Karşı Nasıl Mücadele Ederler; Tarım Sorunu ve “Marx’ın Eleştirileri” gibi kitapları ile Devlet Üzerine konferansında bulunmaktadır. 2. İlkel topluluk düzenine ilişkin bilgi kaynakları: İlkel toplumu incelemenin kendi özellikleri mevcuttur. İnsanlık tarihinin bundan sonraki dönemlerinden bir çok ve değişik metinler (yazmalar, yazıtlar, vb.
) kalmış olmasına karşın, ilkel topluluk düzeni evresinde yazı bulunmadığı için değişik türde kalıntılar aramak zorundayız. İlkel toplumla alakalı belli başlı bilgileri bize iki tarih dalı sağlar: Arkeoloji ve Etnografya. Bunlardan arkeoloji, insanlığın geçmişini maddi kültürün yapıtlarına göre yeniden tasarlar ve yeniden kurar; amacı, bunları araştırmak, tanımlamak ve sınıflandırmaktır. Bu yapıtlar, iş cihazlarıni, silahları, kapkacağı, konut kalıntılarını, sanat yapıtlarını ve ayin eşyalarını kapsar. Arkeolojik kalıntılar, ufak bir ölçekte bile olsa, geçmişin ideolojisinin belirgin niteliklerini taşır. Arkeologlar eski yerleşim yerlerini (yerleşim merkezleri, köyler) ve mezarları görülmektedirırlar, incelerler; buralardaki arkeolojik katmanlarda, yani arada bir kalınlıkları onlarca metreyi bulan, yaşamın ve insan etkinliklerinin organik ve inorganik kalıntılarının üzerini örten toprak katmanlarında kazılar yaparlar. Bu alanda, jeolojinin, paleozoolojinin ve paleobotanik’in verileri, uygarlıkların kalıtını bi hayli tam anlamıyla tanımlamamıza olanak sağlar. Son senelerda, buluntuların yaşlarını saptamak için, geçmiş bin senelerda organik kalıntıların geçirdiği değişimleri incelemek ilkesine dayalı fiziko-kimyasal yöntemler geliştirildi. Buna göre, araştırmacılar, kemiklerde, ağaç kalıntılarında, “karbon 14” adı verilen, karbonun radyoaktif izotopunun miktarını görülmektedirarak (diyelim ki 5500 senelerı) mezarın veya yerleşim yerinin yaşını saptayabilirler. Etnografya, başta “gelişmemiş” adı verilen ilkel topluluklarınki olmak üzere, boyların (tribülerin) ve halkların kültür ve geleneklerini inceler. XIX. yüzyılda ve hatta XX. yüzyılın başlarında, Afrika, Amerika, Okyanusya’nın bir çok bölgesinde ve Rusya’nın bazı kesimlerinde, ilkel topluluk düzeninin direngen kalıntılarını koruyan ilkel topluluklar yaşamaktaydı. Bu ilkel toplulukların sayıları, bundan iki bin yıl önce, Heredot, Strabon, Tacitus ve kendi konularında enteresan şeyler aktaran öteki ilkçağ yazarları zamanında çok daha yüksekydı. Etnografya; üretimi, maddi kültürü, toplumsal düzeni ve halkların manevi hayatlarını inceler ve kalıntılara göre ilkel toplumun ayrıntı kısmını yeniden tasarlar; bundan dolayı etnografik veriler, ilkel toplumda ailenin, yönetici kurumların, sözel ve hukuksal geleneğin tarihini aydınlatabilecek biricik kaynaktır.
Zengin bir belge kaynağı toplamak için etnograflar şu veya bu boylar içinde uzun seneler boyu yaşamak, dillerini öğrenmek ve geleneklerine alışmak mecburiyetindedirler. Misal verilecek olursa L.H. Morgan, Senekaların İrokua boyunun konuğu oldu; seçkin Rus gezgini Mikloukho-Maklai, Yeni Gine’de Papualar içinde uzun süre yaşadı, geleneklerini inceledi ve bu insanları sömürgeci baskılara karşı korumak için gayret gösterdi. Etnografik belgeler ne kadar kıymetli olurlarsa olsunlar iki mühim kusurları mevcuttur. Bunlardan birincisi şudur: Etnografların hiç incelememiş oldukları en geri kalmış boylar bile uygar uluslarla kurulan ilişkiler sonucu birden fazla değişime uğramışlar ve kapitalizmin bozucu etkisi altında kalmışlardır. Gelenek ve kültürleri çoğu zaman eski ve yeninin garip bir karışımını içerirler. Nihayet, evrimin değişik aşamalarında bulunan ilkel toplulukları inceleyen bilginler, bunların genel özellikleri ile ilgili bilgi verirler. Hangi ekonomi, toplumsal ve ideolojik örgütlenme şekillerinin daha eski olduğu nasıl bilinebilir, cihazların, konutların, takıların basit bir betimlemesinden toplumun tarihine nasıl ulaşılabilir? Bu engel, arkeoloji ile etnografyanın malzemelerinin ortaklaşa düzenlenmesiyle aşılabilir.
