Enver Gökçe – Bütün Şiirleri PDF Oku indir
Enver Gökçe – Bütün Şiirleri PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Enver Gökçe – Bütün Şiirleri kitabını araştırdık. Ayrıca Enver Gökçe tarafından kaleme alınan Enver Gökçe – Bütün Şiirleri kitap özetinin yanı sıra, Enver Gökçe – Bütün Şiirleri pdf oku, Enver Gökçe – Bütün Şiirleri yandex, Enver Gökçe – Bütün Şiirleri e-kitap pdf, Enver Gökçe – Bütün Şiirleri PDF Drive, Enver Gökçe – Bütün Şiirleri Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Enver Gökçe – Bütün Şiirleri PDF indir Oku
kendi diliyle özyaşamı Gurbet yurdumuzdur bundan böyle: 1920 Yılında Doğmuşum: Ankara’ya gelişimiz çok soğuk, aşağı yukarı kışın yeni başladığı bir zamana rastlar. O zaman dokuz yaşındayım. Yağmurlu bir günde köyden ayrıldık. Arapkir’e, oradan da Hekimhan, Kangal yoluyla Sivas’a kadar kara yoluyla ve kış vaktinde yolculuğumuzu sürdürdük. Ulaşım yolları iyi değildi. Hatta o koşullarla zor ilerliyorduk. Ve hayvanlarla geliyorduk. Hanlarda yata yata. O zaman uzun bir yolculuktan sonra, on bir günde Ankara’ya gelebildik. Ankara yeni kurulabilen on beş bin nüfuslu ufak bir kasaba görünümündeydi. Şehir bugünkü Ulus ve Ulus’taki heykel etrafında ve Samanpazarı denen yer etrafında, Ankara Kalesi’nin etrafında toplanıyordu. Bundan böyle burada yaşayacaktık. Okul yaşamı başlıyor: Derken ‘929 senesinde o zamanlar, Ankara’ da Hüseyin Avni isminde bir zatın yönettiği hususi bir ilkokul vardı. Oraya paralı girip okunuyordu. Okullar yeni başlamıştı.
Ben gecikmiştim zaten. Bu okula kayıt oldum. İlkokulu burada okudum ve bitirdim. ‘935 ve ‘936 senelerında Cebeci Ortaokulu’na sürdüm. Lise tahsilime gene Ankara’nın Gazi Lisesi denen ünlü okulda devam etmiştim. ‘939 senesinde öğrenimimi bitirdim. Bu senelerda yeni yeni okuyor, tat alıyor, gelişiyor ve kendimi yetiştiriyordum. Ta ilkokuldayken bu sevgi içimize atılmıştı. Celalettin Tevfik Bey adlı bir öğretmenimiz vardı. Bu öğretmen bana kendi derslerinde eski şairlerden (N. Kemal ve başka şairlerden) ünlü şiirleri okur ve okuturdu. Bana şiirin güzelliklerini anlatırdı. Bu öğretmene karşı, bana okuma sevgisi aşıladığı için, saygım büyük olmuştur. Yine Gazi Lisesi’nde edebiyat derslerine Feyziye Abdullah ve İsak Refet gelirlerdi. İsak Refet edebiyat hocamız oldu.
7 Bu hocalar beni yönlendirdiler edebiyata. Ben de olabilecek mertebe faydalandım. Bu çalışmalarla üniversite yaşamına başlamış oldum. Dil Tarih Coğrafya Fakültesi’nde Türkoloji adlı bir bölüm vardı. Burayı seçtim. Devrimci düşünce ve derneklerle ilişkiler: İşte üniversiteye devam etmem sırasında, daha doğrusu devrimci fikirlere olan yakınlığım bundan dolayı, fakültenin ilk senelerından bu yana, bazı derneklere ve yayınlara yöneldim. Bunlarla bağlantı kurdum. “Ülkü” dergisi adlı ünlü Halkevi dergisinde çalışmaya başladım. Görevim düzeltmenlik ve dergi çıkarma tekniği üzerindeydi. O zaman dergiye Ahmet Kutsi Tecer ve Bedrettin Tuncel yön veriyorlardı. İdare bölümünde Ahmet Serdaroğlu adlı sevdiğim bir insan çalışırdı. Dergiye, Nurullah Ataç, Ahmed Hamdi Tanpınar, Ahmet Kutsi Tecer farklı zamanlarda uğrarlar, ve konuşurlardı. Ben bu arada, gene Ankara’ da çıkan bir dergide, bir şiir yayınlamıştım. Bu şiir Ahmet Kutsi Tecer tarafından görülerek beğenilmemiş, (bu şiir, “Köylülerim” adlı ve “Dost Dost İlle Kavga” adlı kitabımda yayına giren şiirdir) bana Ahmet Kutsi Tecer tarafından şiirin çok kötü olduğu söylendi. Benim şiiri bırakarak düzyazı yazmam istendi.
Ben de o zaman, Ahmet Kutsi Tecer’e “ben daha kötüsünü de yazarım” diye güya şakali olarak yanıt vermiştim. Sanat yaşaminda yeni arkadaşlar: “Ülkü” de birkaç yeni arkadaş tanıdım. Bunlardan bir tanesi Sefer Aytekin’ di. O vakitler çok devrimci bir rol oynayan Sefer Aytekin, yaşamımda unutamadığım insanlar içindeydı. O vakitler Ankara’ da bulunan Arif Damar (Arif Barikat) ve bugün de edebiyatımızın bilinen bireylerinden Mehmed Kemal de benim ilk edebiyat dostlarımdır. Mehmed Kemal’le aynı mahallede otururduk. Benim ilk dostlarımdan biri olma özelliğini taşır. Yine Ceyhun Atuf Kansu da daha ilkokul çağında, belki de ilk tanıdığım en eski 8 dostlarımdan biri olma özelliğini taşır. Kendisiyle hususi bizim mektepte birlikte okumuştuk. Bu arkadaşlardan sonra şair Niyazi Akıncıoğlu’nu tanıdım. Bunlar “On Beşinci Yıl” isimli kahvenin devamlı sakinlerindendi. Öğretmen öğrenci ilişkileri: Belirli hocalar dışındaki hocalarla ilişkimiz her şeyden önce bir talebe hoca münasebetinin dışına çıkmazdı. Yani siyasi bakımdan yahut diğer yönlerden herhangi bir fikir alışverişinde bulunmak olmazdı. Yalnız devrimci hocalarımızdan Pertev Naili Boratav, Behice Boran, Niyazi Berkes ve karısı Mediha Berkes’le aramız gayet iyiydi. İŞfi arkadaşlar: O sıralarda gene dergi ve gazete çıkarırken bir çok matbaacı, mürettip işçi arkadaş tanıdım.
Bunlardan bir tanesini hiç unutamam. Bu Hasan isimli bir işçidir. Ve sonra adına Mürettip Hasan isimli şiiri yazdım. Çok iyi, Anadolu halkından bir gençti Hasan. Hasan’la ardından ‘951’ de büyük tevkifatta da karşı karşıya geldik. Onu da tutup getirmişlerdi. Zavallı Hasan beş seneye mahkum olmuştu ve veremdi de. Sonunda çok yaşamadı zaten. Dergicilik senelerı ve kararlı bir tavır: O vakitler gençtik, sıhhatliydik tabii. Her işi benimseyerek yapıyorduk. Bundan dolayı bizim derginin çıkışında mesela “Ant” dergisinin çıkışında, ortaya getirilişinde büyük yararlarım olduğu doğrudur. Ve bu işleri hiçbir şey beklemeden, kendiliğinden ve tabii olarak yapıyorduk. Sanatçılık ilişkilerimiz gelişmeye başladı. Ben gençliğimde de kesinlikle içki taraftarı değildim. Bundan dolayı o zamanki ünlü Ankara meyhanelerinden hiçbirine gitmedim, gitmezdim.
Ve dostlarımı da bu yerlere gitmekten men ettim. Yine bu devrede ünlü halk ozanları, Aşık Ali İzzet, Aşık Veysel, Habib Karaaslan gibi temiz şairlerin hepsiyle teker teker tanıştım, 9 ilgilendim. Onların gerçekten temiz bir halk yüzleri vardı. Ve bu taraflarıyla az çok ilgilendim ve temaslar kurdum. O gün iki şey vardı ortada benim için. Bir yanda Garip hasta sanat anlayışı diğer yanda enerjik halk edebiyatının yüzü. Bunlar yüz yüze getirilince, ben tabi ki ki kendi sınıfımdan gelme halk ozanlarından taraftım. Bundan dolayıdir o devrede bu şairlerin yanında olmam. Nitekim halk ozanları bu işte gerçek yerlerini göstermişler ve her zaman doğrunun, güzelin yanında olmuşlardır. Biz tavrımızı belirlemiştik. ‘945 senesinde, yani Garipçilerin edebiyatımıza egemen oldukları bir çağda dergi yayınlamaya ihtiyaç duymuştuk. Bu devre halen toplumcu akımı güçlendirmeye çalıştığımız bir devreye rastlar. Orhan Veli ve dostları o zaman devrimci şiirleri yoksayan ve yozlaştıran bir çalışma içindeydi. Ve bundan dolayı biz “Ant” etrafında, ufak bir topluluk da olsak, devrimci sanat sorumluluğunu üstlenmiştik. Daha evvelden “Yeni Edebiyat” dergisi tarafından yürütülen akımın mümessili olarak karınca kaderince çalışmalarımızı sürdürüyorduk.
Bu devrede biz, bir avuç devrimci genç tarafından ele alman anti-faşist ve devrimci bir gençlik ve onun devrimci sanatı etrafında yeni bir akımın mümessili toplumcu sanatı görülmektedirmayı amacında olan gençlerdik denebilir. Bizim varlığımız aslında önemsizdi, ufaktü, ama doğruydu. Biz bu doğrudan dolayı bir aradaydık. Burjuvazinin sanat silahşörleri: Bu arada Nurullah Ataç ve dostları bizim bu tumumumuzdan habersiz gibi görünmektelardı. Bizim adımızı yok saymak için ellerinden geleni yapıyorlardı. Rahmetli Nurullah Ataç yalnız kendi dar etrafında ve Orhan Veli etrafında yaygara koparıyordu. Bu devredeki edebiyat çalışmalarımızın yararlı olduğu kanısındayım. Buna rağmen onların bu tavrı yüzünden bir çok kabiliyetli genç körelip gitti. Hatta denebilir ki Nurullah Ataç ve dostları bu devrede bizim bu sınıfsal karşı koymamıza, güçlenmemize, bilemeden yardım etmişlerdir. O günkü tavrımızın sadeliği ortadır.
