Henry Kissinger – Diplomasi PDF Oku indir
Henry Kissinger – Diplomasi PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Henry Kissinger – Diplomasi kitabını araştırdık. Ayrıca Henry Kissinger tarafından kaleme alınan Henry Kissinger – Diplomasi kitap özetinin yanı sıra, Henry Kissinger – Diplomasi pdf oku, Henry Kissinger – Diplomasi yandex, Henry Kissinger – Diplomasi e-kitap pdf, Henry Kissinger – Diplomasi PDF Drive, Henry Kissinger – Diplomasi Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Henry Kissinger – Diplomasi PDF indir Oku
O anki bir doğa kanunuymuş gibi, her yüzyılda tüm ülkeler arası sistemi kendi değerlerine göre yeniden şekillendirecek kuvvet, irade ve entelektüel ve moral güce sahip olan bir ülke ortaya çıkmaktadır. XVII. yüzyılda Kardinal Richelieu’nün idaresindeki Fransa, ülkeler arası ilişkilere, ulus-devlet kavramına dayanan ve nihai amaç olarak ulusal çıkardan güç alan modern yaklaşımı getirmiştir. XVIII. yüzyılda, Büyük Britanya, sonraki 200 yıl boyunca Avrupa diplomasisine egemen olan güç dengesi kavramını geliştirmiştir. XIX. yüzyılda, Metternich’in Avusturya’sı, Avrupa Anlaşması’nı yeniden kurmuş ve Bismarck’ın Almanya’sı da Avrupa diplomasisini soğukkanlı güç politikası oyununa döndürerek bu anlaşmayı yıkmıştır. XX. yüzyılda, ülkeler arası ilişkileri hiçbir ülke Birleşik Devletler kadar kesin, fakat bunun yanı sıra kararsız bir biçimde etkilememiştir. Hiçbir toplum, onun kadar başka devletlerin içişlerine karışmama ilkesinde ısrarlı yahut kendi değerlerinin bütün dünyaca uygulanması düşüncesinde onun kadar ateşli olmamıştır. Hiçbir ülke, kendi diplomasisinin bugünden yarına uygulamasında onun kadar pragmatik yahut tarihsel ahlak görüşlerinin izlenmesinde onun kadar ideolojik olmamıştır. Hiçbir devlet, örneği olmayan bir genişlikteki anlaşma ve yükümlülükler altına girerken kendi dışındaki işlerle uğraşmak hususunda onun kadar isteksiz hareket etmemiştir. Amerika’nın, tarihi boyunca sahip olduğunu düşündüğü kendine özgü özellikler, dış politikaya karşı iki birbirine zıt tavır yarattı: Birincisi, Amerika’nın kendi değerlerine göre en iyi biçimde kendi ülkesinde demokrasiyi kusursuz hale getirip, böylece insanlığın geri kalanı için bir ışıldak olarak hizmet edebileceği görüşüdür, ikincisi ise, Amerika’nın değerlerinin, ülkeye, bunları bütün dünyaya yayma yükümlülüğü getirdiği görüşüdür. Temiz bir geçmişe hasretle, müthiş bir geleceğe istek içinde bocalayan Amerikan düşüncesinde, her ne kadar II. Dünya Savaşı’ndan beri karşılıklı bağımlılığın gerçekleri ağır basmakta ise de, yalnızlık politikası ile yükümlülüklere girme politikası içinde bir saat rakkası gibi gidip gelmektedir.
Her iki düşünce ekolü –yani Amerika’nın aydınlatıcı bir ışıldak olması yahut kendi değerlerini bütün dünyaya yayma görevi yapması– demokrasi, serbest ticaret ve ülkeler arası hukuka dayanan bir küresel ülkeler arası düzeni, normal düzen olarak öngörmektedir. Böyle bir sistem hiç var olmadığından bunun yaratılması gerekmektedir ve bu, diğer uluslara aptalca değilse bile, daima ütopik olarak görünmüştür. Lakin yabancıların şüpheciliği, Woodrow Wilson, Franklin Roosevelt yahut Ronald Reagan’ın yahut XX. yüzyıldaki herhangi bir Amerikan başkanının idealizmini hiçbir zaman söndürememiştir. Bu şüpheciliğin bir etkisi olduysa, bu fakat Amerika’nın, tarihin üstesinden gelinebileceği ve dünya gerçekten barış istiyorsa, Amerikan ahlaki reçetelerini uygulamasının şart olduğuna olan inancını güçlendirmek olmuştur. Her iki düşünce ekolü de Amerikan deneyiminin ürünleridir. Her ne kadar başka cumhuriyetler mevcut idiyse de, hiçbirisi, Amerika gibi özgürlük düşüncesini yüceltmek için bilinçli bir biçimde kurulmamıştır. Hiçbir ülkenin halkı, Amerikan halkı gibi özgürlük ve herkese refah sağlanması adına yeni bir kıtanın önderliğine soyunmamış ve onun vahşi doğasını terbiye etmeye kalkışmamıştır. Böylelikle, yalnızlık yahut misyonerlik şeklindeki iki görüş, birbirinin zıttı gibi görünmektesa da, temelde yatan ortak bir inanışı yansıtmaktadır: Birleşik Devletler, dünya çapındaki en iyi yönetim sistemine sahiptir ve insanlığın geri kalan bölümü, fakat geleneksel diplomasiyi terk edip, onun ülkeler arası hukuk ve demokrasiye olan saygısını kabul ederse, barış ve refaha kavuşabilir.
