Isaac Asimov – Son Soru PDF Oku indir

Isaac Asimov – Son Soru PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Isaac Asimov – Son Soru kitabını araştırdık. Ayrıca Isaac Asimov tarafından kaleme alınan Isaac Asimov – Son Soru kitap özetinin yanı sıra, Isaac Asimov – Son Soru pdf oku, Isaac Asimov – Son Soru yandex, Isaac Asimov – Son Soru e-kitap pdf, Isaac Asimov – Son Soru PDF Drive, Isaac Asimov – Son Soru Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.

Isaac Asimov – Son Soru PDF indir Oku

Son soru ilk kez 21 Mayıs 2016’da insanlık ışığa halen yeni adım attığında soruldu. Sorulma nedeni beş dolarlık bir bahisti. Şöyle oldu: Alexander Adell ve Bertram Lupov, Multivac’ın iki sadık teknisyeniydi. Dev bilgisayarın soğuk, tıkırdayan, ışıkları yanıp sönen yüzünün arkasında ne olduğunu bir insan ne kadar bilebilirse, onlar da o kadarını biliyorlardı. Hiç olmazsa artık tek bir insanın bütününü asla bilemediği devrelerin ve aktarıcıların genel planı ile ilgili birazcık bilgileri vardı. Multivac gereken ayarlama ve düzeltmeleri kendi kendine yapıyordu. Böyle de olması gerekiyordu çünkü insan eli ile bu işlemlerin yeterince süratle ve doğrulukla yapılması olabilecek değildi. Bundan dolayı Adell ve Lupov bu dev üzerinde fakat yüzeysel ve çok kısıtlı çalışmalar yapabiliyorlardı. Verileri ona yüklüyorlar, sorularda gereken değişiklikleri yapıyor ve çıkan yanıtları tercüme ediyorlardı. Onlar ve onlar gibi olanlar Multivac’ın zaferinden pay çıkarma hakkına kesinlikle sahiptiler. Onlarca senedir Multivac insanın Ay’a, Mars’a ve Venüs’e gitmesini sağlayan gemileri dizayn etmişti. Bunların ötesine gitmeye yeryüzünün yoksul düşmüş kaynakları elvermiyordu. Uzun yolculuklar için çok fazla enerji gerekiyordu. İnsan yeryüzündeki kömür ve uranyumu git gide git gide artan bir ustalıkla kullanmıştı ama artık her şey tükenmek üzereydi. Lakin Multivac ağır ağır daha derin ve daha kapsamlı poblemleri çözümleyebilecek kadar bilgilendi ve 14 Mayıs 2061’de o ana kadar teori olan gerçek oldu.

Güneşin enerjisi depolandı, dönüştürüldü ve tüm gezegende doğrudan kullanılmaya başlandı. Bütün dünya bitmek üzere olan kömürü yakan, uranyum fizyonunu gerçekleştiren düğmeleri kapatıp Ay ile dünyaya eşit uzaklıkta yeryüzünün etrafında dönen bir mil çapında ufak bir istasyona bağlandı. Artık tüm yeryüzü güneş enerjisinin görünmez ışınları ile çalışıyordu. Bu müthiş zaferin kutlamaları yedi gündür sürüyordu ve halen sona erecek gibi de görünmüyordu. Adell ve Lupov en sonunda kalabalıktan kaçıp onları kimsenin aramayı akıl edemeyeceği bir yere saklanmışlardı. Bu yer Multivac’ın muazzam bedeninin bir kısmının görüldüğü yeraltı bölmelerdi. Bir tatili kesinlikle hak eden Multivac da başında kimse olmadan tembel tıkırtılarla verileri düzene sokuyordu. Teknisyenler bu duruma saygı duydular ve onu rahatsız etmeyi -ilk etapta- akıllarına getirmediler. Yanlarında bir şişe getirmişlerdi ve bütün istedikleri, içkinin eşliğinde birlikte rahatlamaktı. “Düşünecek olursan, ne kadar enteresan bir şey” dedi Adell. Geniş yüzünde yorgunluk çizgileri vardı. Cam bir kamışla ağır ağır içkisini karıştırarak bardağın içindeki buz parçalarının hareketini seyrediyordu. “Sonsuza kadar kullanabileceğimiz bedava enerjiye sahibiz. Misal verilecek olursa onu yer küreyi eritip kocaman bir katışık demir damlasına dönüştürmekte kullansak, harcanan kısmı devede kulak bile olmaz. Artık sonsuza kadar ihtiyacımız olan enerjiden fazla daha fazlasına sahibiz.

” Lupov başını yana eğdi. Birisi ile zıtlaşmak istediğinde böyle yapardı. Şimdi de zıtlaşmak istiyordu, kısmen de içki şişesini, buzları ve bardakları o taşımak zorunda kaldığı için. “Sonsuza kadar değil” dedi. “Haydi canım, aşağı yukarı sonsuza kadar. Güneş bitinceye kadar, Bert.” “Bu sonsuza kadar demek değil.” “Pekâlâ öyleyse. Milyarlarca yıl. Yirmi milyar belki. Tatmin oldun mu?” Lupov parmaklarını seyrekleşmiş olan saçlarının içinden geçirdi ve içkisinden ufak bir yudum aldı. “Yirmi milyar yıla sonsuzluk denmez.” “Sonuçta insanlar yaşadıkça onlara yetecek değil mi?” “Uranyum ve kömür de yeterdi.” “Tamam ama her bir uzay gemisini Solar İstasyona bağlayabiliriz ve gemiler yakıt endişesı olmadan Plüton’a milyon kez gidip gelebilirler örneğin. Ne Uranyum ne de başka bir kaynakla bunu yapamazsın.

Bana inanmıyorsan, Multivac’a sor.” “Sormama gerek yok, biliyorum.” “O zaman Multivac’ın bizim için yaptıklarını küçümsemeyi bırak” dedi Adell. Öfkelenmişti. “Müthiş bir iş başardı.” “Başarmadı diyen yok ki. Ben yalnızca güneş sonsuza kadar yetmez diyorum. Bütün dile getirdiğim bu. Yirmi milyon yıl güvendeyiz, tamam, peki sonra?” Lupov hafifçe titreyen parmağını ona doğru salladı.”Sakın başka bir güneşe geçeriz deme.” Bir süre sessizlik oldu. Adell aralıklarla içkisini yudumladı ve Lupov’un gözleri kapandı. Gevşediler. Sonra Lupov aniden gözlerini açtı.”Bizim güneşimiz bittiğinde bir başka güneşe geçeceğimizi düşünüyorsun değil mi?” “Hiçbir şey düşünmüyorum.

” “Düşünüyorsun. Sende mantık zafiyeti var. Senin sorunun bu. Aniden sağanağa yakalanan ve ormana koşup bir ağacın altına sığınan bir adam gibisin. Islanmaktan korkmazsın çünkü o ağaç olmazsa daha sık yapraklı başka bir ağacın altına sığınabileceğini düşünürsün.” “Anladım” dedi Adell,”Bağırma. Güneşin sonu geldiğinde öteki yıldızların da sonu gelmiş olacak.” “Tabii gelmiş olacak” diye mırıldandı Lupov.”Hepsi orijinal kozmik patlama ile oluştu -o her neyse ve bütün yıldızların zamanı bittiğinde onunki de bitecek. Bazıları diğerlerinden daha J hızlı tükenir. En büyükleri yüz milyon yıl bile yaşamaz. Güneş yirmi milyar yaşayacak, cüceler belki yüz milyar, en fazla. Ama bir trilyon yıl sonra her şey karanlık olacak. Entropi (enerji yayılım ve dağılımı; ısının ve öbür enerji şekillerinin yayılıp ağır ağır kaybolması eğilimi. ç.

n.) mutlaka maksimuma ulaşır, o kadar.” “Entropinin ne olduğunu biliyorum” dedi Adell gururunun incindiğini belli ederek. “Bok biliyorsun.”

Isaac Asimov – Son Soru PDF indir Tıklayın