Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav PDF Oku indir

Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav kitabını araştırdık. Ayrıca Liz RuckdeschelSara James tarafından kaleme alınan Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav kitap özetinin yanı sıra, Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav pdf oku, Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav yandex, Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav e-kitap pdf, Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav PDF Drive, Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.

Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav PDF indir Oku

LIZ RUCKDESCHEL – SARA JAMES Son sınıftasın, üniversite sınavına hazırlanıyorsun. Hedefin yüksek puan alıp iyi bir üniversiteye girmek-Bir yandan da dışarıda müthiş eğlence var. Kendini testlere mi vermelisin, yoksa okul dışı faaliyetlere m» daha çok zaman ayırmalısın? Okula yeni gelen çocuklarla mı takılmalısın yoksa senelerdır vakit geçirdiğin dostlarınla mı? Yeni bir hayat senin seçimlerinle şekillenecek. Vereceğin kararlar kaderini çizecek. En büyük sınavına hazır ol. KADER DİYE BİRSEY VARDIR VE SİZİN SEÇİMLERİNİZLE DEĞİŞİR. Bu kitabı okumaya normal bir kitap gibi birinci sayfadan başlayın. İlk bolümün sonunda, önünüze bir yol ayrımı çıkacak. Kararınızı verin ve alakalı bolüme gıdın. Her bölümün sonunda seçimlerinizle kaderinizi kontrol etmeye devam edeceksiniz. Kitabı okurken arada bir hiç beklemediğiniz bir yere ulaşacak, arada bir de kendinizi önceden olduğunuz yerde bulacaksınız. Hayatın size neler hazırladığını asla bilemezsiniz. Ama şunu biliyorsunuz. İyilikler her zaman ödüllendirilmiyor ve arada bir hatalı kararlar, şahane hadiselerin başlangıcı olabiliyor. Her yolculuğun sonunda başa dönüp tekrar başlayın, unutmayın, herkes ikinci bir şansı hak eder.

Yüzlerce farklı hayat sizi bekliyor. İyi şanslar. ‘Başroldesiniz, hakkını venn.” Newsweek Raydan çıkmaya hazır mısınız?” NY Times Yazın en sıcak günlerinde, sonbahar cazip gelebilir “Merak ediyorum, müziği geri geri çalmak olabilecek mü?” Haley Miller, üzerindeki şort tulum ve kolsuz gömlekle babasının çalışma odasındaki kanepeye çöktü, başını hızla, MP3 çalarıyla oynayan yedi yaşındaki kardeşi Mitchell’e çevirdi. “Ne dedin sen?” “Hiçbir şey.” “Bir daha söyle.” Mitchell yanıt vermedi. “Haydi, Mitchie. Beni eğlendir.” “Demek istiyorum ki, eğer senin MP3 çalarını parçalasam ve ters taksam, müziği tersinden çalar mı?” Haley kulaklarına inanamıyordu. O kadar şaşırmıştı ki, kardeşinin özenle programladığı dinleme cihazını mahvetmek üzere olduğunu hemen hemen fark etmeyecekti. “Bir kez daha söyle, Mitchie.” “Neden?” Mesele Mitchell’in ne dile getirdiği değil, nasıl dile getirdiğiydi. Bir yılı aşkın bir süredir ilk defa tam cümleler kurmuş ve normal bir insan sesiyle konuşmuştu. Haley’in kardeşi o dakikaya kadar robotik monoton bir sesle konuşmakta ısrar etmişti.

Aynen. Böyle. Bu durum Haley’in annesiyle babasını çok endişelandırmış ve tabii, Haley’i çıldırtmıştı. “Mitchell, ne oldu? Konuştun. Hem de bir uzaylı gibi değil.” “Hıh. Neden konuşmayayım?” dedi Mitchell. “Ben bir asteroitte yaşamıyorum ki.” “Baba! Anne!” Haley ayağa fırladı, MitchelFin elini yakaladı ve mutfağa koştu. Mutfakta babası Perry ile annesi Joan’u üç düzine başaktan mısır tanesi ayıklarken buldu. Kışın kullanmak üzere dondurmak maksadıyla mısır ezmesi hazırlıyorlardı. Ailenin telaşlı dalmaçyalısı Freckles uykusundan uyandı ve o anın heyecanına kapılarak havlamaya başladı. “Mitchell’i dinleyin!” “Lütfen, Haley,” dedi Joan. “Onunla yaptığımız bütün testler, egzersizler ve kayıtlardan sonra, bir cümle daha dinleyemem.” “Sadece dinleyin.

” Haley Mitchell’i elinden çekiştirdi ve onu annesiyle babasının karşısında durdurdu. “Pekâlâ, Mitchell. Haydi. Konuş.” Bazı zaman – şunu her zaman yapalım – ablasını kızdırmaktan zevk alan Mitchell, yalnızca gülümsedi ve hiçbir şey söylemedi. “Konuş, yoksa iki başparmağını birden kırarım!” diye tersledi Haley. “Hayır!” diye haykırdı Mitchell. “Video oyunu oynamak için onlara ihtiyacım var.” “Kesinlikle.” Haley zaferle annesiyle babasına gülümsedi. “Duydunuz mu?” “Neden bu kadar büyüttüğünüzü anlamıyorum,” dedi Mitchell. “Mor kanatlar çıkarıp uçmaya başlamadım.” Joan’un ağzı açık kaldı. Perry dizlerinin üstüne yığıldı ve ufak oğluna sarıldı. “Doğruymuş!” “Ah, Tanrıya şükür,” dedi Joan.

“Tam da öğretmenlerin eksantrik davranışları pek hoş karşılamadığı ikinci sınıfa geçerken.” “Ne oldu, Mitchell?” diye soran Perry, Mitchell’in saçlarını karıştırdı. “Alışkanlığını kim bıraktırdı?” “Evet,” dedi Haley. “O robot şakasini bütün bir yıl sürdürmek herhalde çok zor oldu.” Haley’in annesiyle babası zamanın büyük bir bölümünü, Mitchell’i bir doktordan diğerine sürüklemekle ve oğullarının acayip kekelemesini anlamaya çalışmakla geçirmişti. Psikolog, psikiyatrist, konuşma terapisti birbirini ardına Mitchell’e testler uygulamış ve Joan’la Perry’i umutsuzluğa düşürerek, robot sürecinin olabileceken geçici olduğunu söylemişlerdi. Joan sürekli olarak olarak, “geçici mi?” diyordu. “Hayali arkadaşı Marcus – o geçiciydi. Bir kış yalnızca kahverengiyiyecekler-yemek – bi hayli zaman alıcı, ama sonuçta zararsızdı. Ama bu? Hayatımda böyle bir şey görmedim. Üstelik bütün kitapları okudum.” Küçük Mitchell’e hiç kimse yardım edemediğinden, Miller’ler sonunda bir süre oluruna bırakmaya ve gerçekten de bu garip ve sinir bozucu konuşma alışkanlığından vazgeçip geçmeyeceğini görmeye karar vermişlerdi. Anlaşılan sonunda vazgeçmişti ve herkes rahatlamıştı. “Bu çok mühim bir dönüm noktası,” diyen Perry fırlayarak ayağa kalktı ve mutfaktan çıktı. Birkaç saniye sonra, kayıt kamerasıyla geri döndü.

Belgesel yapımcısı olarak, ne kadar utanç verici ve sıkıcı olursa olsun, Miller ailesinin yaşamındaki her olayı kaydetmek hoşuna gidiyordu. “Benimle alakalı film mi yapacaksın?” diye sordu Mitchell kameraya bakarak. “Yapmamı ister misin?” diye sordu Perry. “Seni birinci sınıf projem yapabilirim,” diye takıldı Perry. Perry yaz aylarında izin aldıktan sonra, Columbia film okulunda misafir profesör olarak görevine dönmek üzereydi. “Sence en iyi açım hangisi?” diye soran Mitchell aniden MeksikalI güreşçi gibi poz verdi. “Baba, bak, senin ağaçlarından biri gibiyim,” diye eklerken kollarını ağaç dalı gibi kaldırdı ve hayali bir rüzgârla sallandı. Perry’nin en son belgeseli, yapraklarını döken ağaçların yaşam döngüleri ile ilgiliydı. “Kesinlikle doğal bir kabiliyetin var,” diye yanıt veren Perry kameranın arkasında kıkırdayarak gülerken, Mitchell’in performansını kaydediyordu. Haley kardeşinin konuşmasında hâlâ bazı zamanlarda hafif bir düzensizlik seziyordu ama her neyse – bu büyük bir gelişmeydi. “Sağ ol, Mitchie.” “Ne için?” diye sordu Mitchell. “Hayatımızı şimdiden bi hayli fazla güzelleştirdin. Seni her gece yemek masasında dinlemenin ne kadar sinir bozucu olduğunu bilemezsin.” “Yardımcı olabildiğime sevindim,” diyen Mitchell başını eğdi Sonra Haley’in MP3 çalarını mutfak tezgâhında bıraktığı yerden kaptı ve koşarak mutfaktan çıktı.

“Hey, Mitchell,” diye seslendi Haley onun peşinden. “Eğer o aleti parçalamaya kalkarsan, gerçekten başparmaklarını kırarım.” Haley kardeşinin onun sözünü dinleyeceğinden kuşkuluydu fakat sıcaktan aşırı derecede bunaldığı için peşinden koşamayacaktı. Miller ailesi klimaya yahut Joan’un ifadesiyle, “Sizi uyuşturarak iklim değişikliğinin etkilerini hissetmenizi engelleyen o karbon saçan makineye” inanmıyordu. Yazın son günleri yaşanıyordu ve bunaltıcı New Jersey havası yüzünden Haley’in beyni puslanmıştı. Bir kere, Hillsdale Lisesinde üçüncü sınıfa başlayacağına inanamıyordu. Geçen sene bu zamanlarda, Miller ailesi, bütün ülkeyi aşıp, Kuzey Carolina’dan New Jersey’e taşınma süreci içindeyken, geleceği son derece belirsiz görünüyordu. Bilinmez. Boş bir sayfa. Lakin şimdi her şey çok değişikydı. Haley dostlarının kim olduğunu biliyordu. Ya da en azından bildiğini sanıyordu. Yeni okulu Hillsdale Lisesinde işleyişin nasıl olduğunu anlamıştı ve bugünlerde matematik kanadı olan labirentte çok ender olarak kayboluyordu. Buna rağmen, ikinci sınıfı bitirip yaz tatiline girerken bir çok konu havada kalmıştı. Okul birkaç gün sonra açılacağından, Haley bir kez daha, Hillsdale hiyerarşisinde nerede durduğunu bilmiyordu.

Geçen yıl boyunca herkes ve her şey çok değişmişti. Hillsdale’e geldiği zaman Coco de Clerq, Whitney Klein ve Sasha Lewis sınıfta ve okulun diğer bölümlerinde üstünlük taslayan sosyal kraliçe arılardı. Şimdi Coco, erkek arkadaşının annesi olan Eleanor Eton’un valilik kampanyasına kafayı takmıştı. Daimi ikinci kız ve Coco’nun yardımcısı Whitney, yerel moda tasarımcısı olarak kendini gösteriyordu ve Sasha futbol ve rock’n’roll uğruna popüler yaşamı terk etmişti.

Liz Ruckdeschel, Sara James – Şahane Hatalar #6 Sınav PDF indir Tıklayın