Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü PDF Oku indir
Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü kitabını araştırdık. Ayrıca Fyodor Mihailoviç Dostoyevski tarafından kaleme alınan Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü kitap özetinin yanı sıra, Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü pdf oku, Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü yandex, Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü e-kitap pdf, Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü PDF Drive, Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.
Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü PDF indir Oku
Dayım, Albay Yegor İlyiç Rostanev, emekliye ayrıldıktan sonra, kendisine miras kalan Stepançikovo köyüne yerleşti. Orada, ömrü boyunca malikânesinden dışarı adım atmamış, atadan, dededen mülk sahibi gibi yaşamaya başladı. Dünyada her şeyden tatmin görünen, her şeye alışan insanlar mevcuttur; emekli albay da onlardandı. Ondan daha sessiz, daha uysal bir adam güç bulunurdu. Birisi çıksa da, albaydan ciddi olarak kendisini sırtında şöyle iki verstlik bir yere götürmesini rica etse, belki de götürürdü. Öyle iyi yürekliydi ki, bir rica üzerine bütün varını yoğunu, sırtındaki gömleği ilk isteyene vermeye hazırdı. Babayiğit tavırlı bir adamdı. Uzun boylu, ince yapılıydı, yanakları kırmızıydı. Fildişi gibi beyaz dişleri, koyu sarı uzun bıyıkları, yüksek, gür, etrafı çınlatan bir sesi vardı. Kesik kesik, hızlı hızlı konuşur, güldüğü zaman ortalığı çınlatırdı. Emekliye ayrıldığı zaman, kırk yaşlarında idi. Galiba on altı yaşından beri hüsardı. Çok genç evlenmişti; karısını çılgınca severmiş ve kadın da albayın kalbinde silinmez, kıymetli anılar bırakarak öldü. Dayım bir gün elindeki köle sayısını altı yüze çıkaran Stepançikovo köyünü miras olarak aldı; askerliği bıraktı, yukarıda da dile getirdiğimiz gibi, çocuklarıyla birlikte köye yerleşti. Doğumu annesinin yaşamına mal olan oğlu İlyuşa, sekiz yaşındaydı.
On beş yaşındaki büyük kızı Saşenka, annesinin ölümü üzerine Moskova’da, yatılı okulda okuyordu. Ama çok geçmeden, dayımın evi Nuh’un gemisine döndü. Bakın bu nasıl oldu: Dayım mirasa konup da emekliye ayrıldığı zaman annesi, General Krahotkin’den dul kaldı. General, annesinin ikinci kocasıydı. On altı yıl önce, dayım halen asteğmenken evlenmişlerdi. O sıralar dayım da evlenmeyi aklından geçiriyordu. Annesi uzun zaman bir türlü razı olmamış, iki gözü iki çeşme, oğlunun ne bencilliğini, ne nankörlüğünü, ne de saygısızlığını bırakmıştı. Oğlunu, boyuna, iki yüz köleden ibaret servetinin ailesini (yani bir sürü dalkavuğu, finoları, spitz’leri [1] , Çin kedilerini vesaireyi) bile geçindirmeye yetmediğine inandırmaya çalışıyordu. Sonra, bütün bu sitemler, çıkışmalar, haykırmalar içinde, ansızın oğlundan önce kendisi evleniverdi. Hem o zaman tam kırk iki yaşındaydı. Ama bunda da yine zavallı dayımı suçlu çıkardı. Güya evlenmesinin biricik sebebi, yuva kurma küstahlığını düşünen şu saygısız, bencil oğlunun onu yaşlı halinde sokakta bırakması endişesıymış… Ölen General Krahotkin gibi aklı başında bir adamın, kırk iki yaşında bir dulla evlenmesinin gerçek nedenini hiçbir zaman öğrenemedim. Kadının paralı olduğunu tahmin etmesi akla gelebilirdi. Bazı kimselerin dile getirdiklerine göre de, general bu işi yaşlılıkta türlü türlü hastalığın kapısını çalacağını hissederek, dadıya ihtiyacı bulunacağını düşündüğü için yapmıştı. Yalnız şu nokta gayet iyi bilinmektedu ki, karısıyla yaşadığı sürece, onu zerre kadar saymamış, her fırsatta kendisiyle müthiş alay edip durmuştu.
General Krahotkin garip adamdı. Tahsili yarım yamalaktı, ama pek budala bir adam değildi. Herkesi küçümsüyor, hayatta hiçbir kurala bağlanmıyor, herkesle, her şeyle alay ediyordu. İhtiyarlayınca, vaktiyle pek de düzenli, dürüst olmayan yaşayışının kazandırdığı bir sürü hastalık yüzünden hırçın, sinirli, merhametsiz oldu. Memurluk yaşamı başarılı geçmişti. Bunun yanında, “tatsız bir olay” yüzünden pek uygunsuz bir biçimde emekliye ayrılmak zorunda kaldı. Mahkemeden yakasını güç bela kurtardıktan başka, emekli maaşı alma hakkını da kaybetmişti. Bu hal onu büsbütün çileden çıkardı. Mali durumu hiç de iyi değildi. Bütün serveti şuradan buradan teker teker toplanmış, sayıları yüzü bulmayan köleden ibaretti. Bu hal karşısında general köşeye çekildi ve ömrünün son on iki yılını ne ile yaşadığını, kendisine kimin baktığını hiç arayıp sormaya lüzum görmeden geçirdi.
Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Stepançikovo Köyü PDF indir Tıklayın
