Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam PDF Oku indir

Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam PDF Oku indir, e-kitap sitemizde Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam kitabını araştırdık. Ayrıca Metin And tarafından kaleme alınan Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam kitap özetinin yanı sıra, Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam pdf oku, Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam yandex, Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam e-kitap pdf, Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam PDF Drive, Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam Epub gibi indirme linklerini de bulacaksınızdır.

Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam PDF indir Oku

1927’de İstanbul’da dünyaya geldim, üniversiteyi bitirdiğim 1950 yılına kadar 23 yıl hep İstanbul’da yaşadım. Yazları da İstanbul’un çeşitli semtlerinde ama daha çok Boğaziçi’nde geçirdim. Daha sonra adresim Ankara oldu, ne var ki bir ayağım hep İstanbul’daydı. Bu bakımdan her İstanbullu gibi bu büyülü kenti çok sevdim. Burada da hemen hemen âşık olduğum yer Süleymaniye Câmii’dir. Bunun yanı sıra, ne zaman bir deprem olsa ilk aklıma gelen soru: “Acaba Süleymaniye Câmii’ne bir şey oldu mu?” Bu sevgi ile dolu olarak İstanbul üzerine bir kitap yazmak istedim. Bu kitabın düşüncesi 80’li senelerın başında içime dünyaya geldi. Gene İstanbul’un daha doğrusu imparatorluğun en göz alıcı dönemi 16. yüzyılı seçtim. Burada İstanbul’a 16. yüzyıldaki günlük yaşam yönünden yaklaşacaktım. Ama kitabın ana konusu bu olmakla birlikte Kent’e ve Saray’a da yer vermek istedim. Kitapta kaynak olarak yalnızca tanıkların anlattıklarıyla kendimi sınırladım, bir başka deyişle ikinci el kaynakları hiç kullanmayacaktım. Bunlar Fransızca, İngilizce, Almanca, İtalyanca ve İspanyolca tanıklıklardı. Üç tane de Türkçe kaynak kullanacaktım.

Bunlarda verilen bilgilerin doğruluğu hiç kuşku götürmez. Çünkü bunları yazanlar daha çok krallarına, imparatorlarına genelde Türkiye’yi, özelde İstanbul’u tanıtıyorlardı. Verdikleri bilgilerin doğru olması gerekiyordu. Bu kitabın İstanbul’un güzelliğine uygun düşen bol resimlerle desteklenmesi gerekiyordu. 1959 senesinde Viyana’da Avusturya Ulusal Kitaplığı’nda on gün boyunca çalışmıştım. Burada son günüm cumartesi idi, ertesi gün de Viyana’dan ayrılıyordum. İşte bu yarım günde üç mühim buluşum oldu. Kuşkusuz bilim dünyası bunları biliyordu, bunlar benim için bir buluştu. Büyük bir hızla bunların sayfalarını çevirdim. İlk 7 cilt, ardından Çarşı Ressamları adı altında incelemeye alacağım albümlerdendi. Lakin bunlar 4 cilt sayılır. Çünkü üç cilt öncedenki üç cildin kopyasıydı. Öteki iki cilt ise şahane fotoğrafların olduğu iki albümdü. Bunlardan 8626 no’lusu müthiş güzellikteydi. İkinci cilt (8615) resim sanatı yönünden zayıftı ama belgesel değeri büyüktü.

Ben bunların sayfalarını çevirip notlar alırken yanımda oturan Balkanlar’dan bir Türkolog hanım çalışmasını bıraktı, göz ucuyla benim çevirdiğim sayfalara bakıyor ve notlar alıyordu, kimi de benden rica ediyor, biraz durmamı istiyor, notunu tamamlıyordu. Zamanla yarışmam kitaplığın kapanmasına kadar sürdü, ben de gerekli notları almıştım. Türkiye’ye dönüşümde Viyana’da oturan bir dosta yazdım, bunların mikrofilmlerini istedim. O senelerda bu işler kolay bir şekildedı. Bugün yazmaların sayfalarını çevirmek bile yasaklanmıştır. Sadece incelemek için mikrofilmlerine bakılıyor. Dostum kısa bir sürede üç makarada bunların negatif mikrofilmlerini gönderdi. Bunlara yerine getirilmemesi gereken, sonra da pişmanlık duyduğum bir işlem uyguladım: Bunları makasla ikişer, üçer karelik şeritler halinde kestim ve fotoğrafçıveya bunları kâğıda çektirdim. Bu fotoğrafları çeşitli yazılarımda kullandım. Bunun yanı sıra bazı maddeler yazdığım Meydan-Larousse Ansiklopedisi’nde onların işine yarar diye gönderdim. Bunların Avusturya Ulusal Kitaplığı’ndan alındığını dile getirdiğim halde onlar bu fotoğrafların kaynağını Metin And Arşivi diye göstermişlerdi. Ayrıca bu fotoğrafları ilgilendikleri konular yönünden dostlara da verdim. Bunun yanı sıra çok sevdiğim dostum Prof. Halil İnalcık’ın 1973’te Amerika’da yayımlanan The Ottoman Empire adlı ünlü kitabı için bu resimlerden gönderdim. Bunlardan 32 resmi kitabına aldı.

Bu kitabı 80’li senelerın başında planlarken aklımda hep Viyana’daki iki albüm vardı, ama bu kez renkli olarak. Ankara’daki Avusturya Büyükelçisini tanıyordum. Bir gün konuyu ona açtım, kendisi bu hususta yardımcı bulunacağını dile getirdi. Mekanizmayı kurduk. Ben ona hangi fotoğrafları istediğimi söyleyecektim, siyah beyaz örnekler verecektim, o da bunları gönderecekti. İlk gelen diaların boyu beni şaşırttı, bunlar çok büyük dialardı. 18×24’ten başlayarak orijinal resmin tam boyutlarındaydı. Her dianın 3 aylık kirası bin Avusturya Şilini’ydi. Eğer bu üç ayı bir gün geçirseniz dia başına 200 Şilin de ceza veriyordunuz. Bu Ankara-Viyana içindeki trafik aylarca sürdü. Bu hususta büyükelçinin özel sekreteri benim yakında zamandan tanıdığım büyük bestecimiz Necil Kâzım Akses’in kızıydı. Bu trafikte onun da büyük yardımı oldu. Bugünlerde Halkbilim Profesörü Gürbüz Erginer, bilim dalındaki başarıları yanında teknik alanların hemen her dalında müthiş kabiliyetleri olan bir candan dosttu. Bu dev boyutlu diaları pencereye koyuyor, ayaklı fotoğraf makinesi ile kopyalarını çıkarıyorduk. Üç ayı beklemeden bir iki hafta içinde işi biten diaları geri gönderiyor, yenilerini ısmarlıyordum.

Lakin bunların birinde çok zor durumda kaldım. Tokyo Üniversitesi beni bir yıllığına hem bir kitap yazmak hem de seminerler ve konferanslar vermek üzere Tokyo’ya çağırdı, fakat bir yıl değil üç buçuk ay kalabileceğimi söyleyerek kabul ettim. Yola çıkmama bir iki gün kala elçilikten yeni diaların geldiği haberini aldım. Bunların kopyalarını çıkarmamın olanaksız olduğunu, bunların büyükelçinin kasasında durmasını, Japonya’dan dönüşümde bunların kopyalarını alacağımı söylesem de kütüphane bunu kabul etmemişti, böylece bu parti diaların her biri için iki yüz Şilin ceza ödeyecektim. Bu da son partiydi. Bu Viyana diaları için bankadaki bütün birikimim erimişti. Bunları anlatmamın bir nedeni var, bunu da aşağıda açıklayacağım. Sıra başka albümlerin çekimindeydi. En mühim kaynaklardan biri Cambridge’deki Freshfield Albümü’ydü. Bu kolay bir şekildedı. Ayrıca Almanya’da dört albüm vardı. 1987 senesinde bir yarıyıl ders vermem için Almanya’ya Giessen’deki Justus Liebig Üniversitesi beni çağırdı. İki hususta ders verirken zamanım çok boştu. Sürekli seyahatler yaptım. Almanya’da Kassell, Coburg ve Bremen’deki albümleri inceleyip bunlardan da dialar sağladım.

Lakin Dresden’deki bir albüme erişmekte zorlandım. Bir gün Bonn’dan Büyükelçimiz Oktay İşcen’den bir telefon geldi. Kendisi gençlik arkadaşımdı. Beni elçilikte verilecek bir akşam yemeğine davet ediyordu, gece üniversiteye dönmem güç bulunacağı için gece yatısına kalacaktım, bunun yanı sıra o gece bir de kısa bir sihirbazlık gösterisi yapmamı rica ediyordu. Yemekten sonra geceyi orada geçirdim, ertesi sabah kahvaltısında Doğu Almanya’daki elçimize telefon etmesini, ona bir mektup yazacağımı dile getirdim ve elçinin adını ve adresini istedim. Yazdığım mektupta büyükelçiden Dresden Albümü’ndeki fotoğrafların dialarını istiyordum. Yanıt birkaç hafta sonra geldi: Bunların diaları yalnız Doğu Almanya’da ikamet edenlere veriliyormuş. Türkiye’ye döndüğümde ikonografi üzerine engin bilgisinden yararlandığım Galeri Alfa’nın kurucusu dostum Marianna Yerasimos’a Dresden Albümü’nü anlattım. Onun hayat arkadaşı ve iş ortağı Ali Özdamar yanımızdaydı. Onun kız kardeşi Doğu Almanya’da oturuyormuş. Ona yazdılar, birkaç hafta sonra albümün bütün fotoğrafları geldi. Yalnız çok uzun olan çeşitli geçit alayları çok ufak çıktı. Bu yeni baskıda bunları büyük göstermek için parçalara ayırıp ikişer sayfaya sığdırdım. Resimler ve metin tamamlanınca bunun dışarıda yayımlanması olanaklarını aradım. Renkli, hatta renksiz resimli kitapların yayımlanma olanağı yok gibiydi.

Belki bu kitabı İngilizce olarak büyük kuruluşlar basar diye düşündüm. Çok kıymetli bir ressam olan Gürol Sözen’le konuşuyordum. O, bunun yanı sıra Akbank’ın kültür işlerini yürütüyordu. Akbank her senebaşında bir kitap yayımlıyordu. Bana böyle bir kitabım olup olmadığını sordu. Ben yeni bitirdiğim bir kitabım olduğunu, yalnız metnin İngilizce olduğunu dile getirdim. Çok ilgilendi. İstanbul’a tekrar gidişimde kitabın dialarını ve kitabın içeriğini özetle gösterdim. Konuyu bir kurula götürmüş, çok beğenilmiş, yalnız bir de Türkçesini istediler; çeviri, en yapamadığım işlerden biridir. Kendimi zorladım ve yaptım. İki kitap bunun yanı sıra basılacaktı. Bu işi Türkiye’de en ileri gelen kitap tasarımcısı Ersu Pekin’e verdiler. Gerçekten o bir virtüözdü, onunla sonra üç kitap daha bir araya getirdik. Ersu’nun elinde bir kitap kıymetli bir nesne görünümü kazanıyor, elinizde tutmaktan belli bir tat alınıyor. Kitabın baskı aşamasında mühim bir sorun çıktı: İngilizce ve Türkçe metinlerin aynı uzunlukta olması gerekiyordu.

Önce resimler basılıyordu, bunlar İngilizce ve Türkçe kitapların toplam sayısı kadar basılıyor, sonra da boşluklara metinler yerleştiriliyordu. Bu bakımdan her bölüm iki kitapta da aynı yerde bitmesi gerekiyordu. Bunun için acele İstanbul’a çağrıldım. Kitabın basıldığı matbaadan beni istiyorlardı. Ben de hemen gittim. Oradaki operatör beni bilgisayarın başına oturttu. Misal verilecek olursa birinci bölümde İngilizcede üç satır fazla diyordu. Anlamı bozmadan üç satır çıkarıyordum. Uzun olan İngilizce metindi. Son bölümlerden birinde 16 satır fazlalık çıktı. Yarım saat kadar zorlandım, o da oldu.

Metin And – 16. Yüzyılda İstanbul Kent – Saray – Günlük Yaşam PDF indir Tıklayın